Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA -Maria Werpachowska po rozpoznaniu w dniu 18 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. M. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu stałego od skargi E. M. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych postanawia - odmówić przywrócenia terminu -
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1015/08 odrzucił skargę E. M., wniesioną przez reprezentującego skarżącą radcę prawnego, na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych, z powodu jej nienależytego opłacenia. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wpis stały od wymienionej skargi wynosi 200 zł, zaś uiszczono jedynie 100 zł. Postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie doręczone zostało pełnomocnikowi skarżącej w dniu 3 września 2008 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru w aktach sprawy).
W dniu 10 września 2008 r. (data nadania w placówce pocztowej) pełnomocnik skarżącej - r.pr. W. S. wniósł o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu stałego w brakującej części wynoszącej 100 zł, uiszczając jednocześnie wymienioną kwotę i wnosząc o zaliczenia uiszczonej już wcześniej kwoty 100 zł. W uzasadnieniu wskazał, że brak uiszczenia wpisu stałego w wysokości 200 zł, określonego w § 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.), nie wynikał z winy skarżącego. Pełnomocnik podniósł, że zakwalifikowanie skargi na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, jako podlegającej wpisowi stałemu w wysokości wskazanej w tym przepisie, nie jest oczywiste i wprost z tego przepisu nie wynika. Stwierdził, że przepis ten dotyczy wprawdzie wszystkich innych spraw, niewymienionych enumeratywnie w rozporządzeniu, ale nie zawiera żadnego wyjaśnienia, co należy rozumieć pod pojęciem "wszystkich innych spraw nie wymienionych § 2 ust. 1-5". Jest nieostry i w ocenie pełnomocnika stwarza poważne problemy interpretacyjne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej również ppsa). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 ppsa). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 ppsa).
Nie jest dopuszczalne przywrócenie terminu, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu zalicza się np. przerwy w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 sierpnia 2001 r. sygn. akt I SA/Wr 676/99, niepublikowany).