Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego z dnia 8 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 1187/15 w sprawie ze skargi J. K. na orzeczenie dyscyplinarne Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej postanawia: - odmówić przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu -
Referendarz sądowy postanowieniem z dnia 8 czerwca 2016 r. odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata oraz umorzył postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowego zwolnienia od kosztów sądowych.
Odpis postanowienia z uzasadnieniem doręczono profesjonalnemu pełnomocnikowi skarżącego, ustanowionemu na podstawie pełnomocnictwa z dnia 7 sierpnia 2015 r., w dniu 27 czerwca 2016 r.
W dniu 8 lipca 2016 r. skarżący osobiście złożył do Sadu sprzeciw od powyższego postanowienia wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności. W uzasadnieniu wniosku skarżący stwierdził, że powyższe postanowienie nie zostało mu doręczone, a jedynie jego pełnomocnikowi. Zatem o jego treści dowiedział się dopiero w dniu 1 lipca 2016 r. od żony. Ponadto stwierdził, że ma utrudniony kontakt ze swoim pełnomocnikiem z winy pełnomocnika oraz, że pełnomocnik nie informuje go o toku sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Stosownie do treści przepisu art. 87 § 2 powołanej ustawy przywrócenie terminu podlega ocenie pod kątem uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy zainteresowanego oraz zachowania wymogów formalnych do złożenia tego wniosku.
Skarżący dochował siedmiodniowego terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 cyt. ustawy, który rozpoczął swój bieg od dnia 2 lipca 2016 r., tj. od dnia następnego po dniu, w którym skarżący dowiedział się o postanowieniu z dnia 8 czerwca 2016 r. Natomiast wniosek o przywrócenie terminu skarżący wniósł do Sądu, w dniu 8 lipca 2016 r. W związku z powyższym należy uznać, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu został złożony w siedmiodniowym terminie.
Kryterium braku winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przez brak winy, o jakim mowa w art. 86 § 1 cytowanej ustawy, należy rozumieć sytuacje, w których z przyczyn obiektywnie niezależnych, nawet przy zachowaniu najwyższej staranności skarżący nie miał możliwości dochowania ustawowego terminu. Przy ocenie winy lub jej braku w uchybieniu terminowi do dokonania czynności procesowej należy brać pod uwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, ale także okoliczności świadczące o podjęciu lub niepodjęciu działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu. Jeżeli natomiast przy dokonywaniu określonych czynności procesowych strona korzystała z pomocy profesjonalnego pełnomocnika, to przy tej ocenie również należy ocenić obiektywny miernik należytej staranności, jakiej można wymagać od profesjonalnego pełnomocnika procesowego.