Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA - Ewa Marcinkowska po rozpoznaniu w dniu 15 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. B. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 109/07 postanawia - odrzucić skargę -
W dniu 20 lipca 2010 r. J. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 109/07. Wyrokiem tym Sąd oddalił skargę J. B. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku.
W uzasadnieniu skargi skarżący wymienił numery artykułów, bez wskazania z jakiego aktu prawnego pochodzą, a także bez nawiązania do treści tych przepisów. Skarżący wymienił w ten sposób art. "145 § 1 pkt 1, pkt 2 § 2 i § 3", "art. 145a § 1", "art. 146 § 1", "art. 147", "art. 149 § 1 i § 2" oraz "art. 149 § 3". Dodatkowo w części skargi zatytułowanej "Wyjaśnienie" skarżący wskazał, że "Sprawa dotyczy art. 77 pkt 1, pkt2. Prawne przyczyny art. 76, art. 8 pkt 1, pkt 2a, art. 10 pkt 1, pkt 2, art. 188 pkt 1 pkt 2, pkt 3, pkt 4, dla lepszej kategorii dla gorszej kategorii art. 8 pkt 2b z art. 67".
Ponadto skarżący podał, że "fundamentalną podstawą" jego sprawy były prawa człowieka zapisane w konstytucji RP łącznie z prawami wspólnoty Europejskiej. Wskazał, że Konstytucję RP, integrację Polski z UE wybrał naród w drodze referendum. W kwestiach interpretacji prawa właściwy jest Trybunał Sprawiedliwości Wspólnoty Europejskiej w Luxemburgu. Podniósł, że obowiązkiem prezesa sądu państwa członkowskiego jest zwrócenie się o wydanie orzeczenia prejudycjalnego w celu rozstrzygnięcia kwestii spornych z prawem wspólnotowym, ratyfikowanym przez Polskę i uznanych prawnie przez polski Trybunał Konstytucyjny. Zarzucił, że sędziom Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie trudno jest to zrozumieć. Podniósł, że w Polsce jest konstytucyjny podział na lepszą gorszą kategorię obywateli. W dalszej części skargi zwrócił się do Prezesa Sądu o prawny nadzór podległych mu sędziów w trakcie ponownego, "prawnie właściwego przeprowadzenia sprawy z prawdziwymi dowodami bez ustawowych zakazów".
Pismem z dnia 15 września 2010 r. Sąd wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych powyższej skargi o wznowienie postępowania sądowego poprzez podanie podstawy wznowienia postępowania oraz poprzez wskazanie, kiedy dowiedział się on o tej podstawie wznowienia, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi.
Skarżący odpowiedział na powyższe wezwanie pismem z dnia 27 września 2010 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 271 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) można żądać wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem z powodu nieważności:
1) jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się orzeczenia nie mogła domagać się wyłączenia;
2) jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana lub jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się orzeczenia niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe.