Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA - Adam Lipiński po rozpoznaniu w dniu 7 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. Z. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi K. Z. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia do zwrotu wysokości równowartości kosztów nauki żołnierza pełniącego służbę kandydacką postanawia - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji -
Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie K. Z. uczynił decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...]. Decyzją tą organ utrzymał w mocy decyzję Rektora - Komendanta [...] z dnia [...] marca 2009 r. nr [...], ustalającą do zwrotu równowartość kosztów nauki żołnierza pełniącego służbę kandydacką, zwolnionego ze służby w kwocie 17.128,32 zł.
W skardze K. Z. zawarł również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w całości. Uzasadniając to żądanie podniósł, iż odstąpienie od wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji mogłoby spowodować niepowetowaną szkodę w postaci wszczęcia postępowania egzekucyjnego, a to, z kolei, mogłoby pozbawić go i osoby mu najbliższe niezbędnych środków utrzymania.
Ponadto, skarżący podkreślił, że zebranie kwoty określonej w zaskarżonej decyzji w zestawieniu z jego młodym wiekiem, obecnymi realiami gospodarczymi oraz sytuacją na rynku pracy, w której znalazł się po zwolnieniu ze służby, oznaczałoby dla niego konieczność czynienia oszczędności przez okres od roku do dwóch lat. Natomiast okoliczność wszczęcie postępowania egzekucyjnego, jako bezpośredniego skutku wykonania zaskarżonej decyzji, byłaby równoznaczna z koniecznością zaciągnięcia znacznego zobowiązania pieniężnego w celu spłaty ustalonej przez organ wysokości równowartości poniesionych kosztów nauki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Rozpoznając niniejszy wniosek należy przede wszystkim zwrócić uwagę, iż wymieniony w powyższym przepisie katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia jest zamknięty. Ustawodawca szczegółowo i rygorystycznie wyznaczył podstawy wstrzymania wykonania decyzji, uzależniając tę możliwość od wykazania istnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niewykonywanie ostatecznych aktów administracyjnych jest bowiem stanem niepożądanym, zaś prawo wnoszenia skarg do sądu administracyjnego nie może zakłócać prawidłowego funkcjonowania procesu stosowania i realizowania norm prawa administracyjnego. Oznacza to zatem, iż o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji sąd może orzec tylko wtedy, jeżeli wykonanie tej decyzji rodzi niebezpieczeństwo spowodowania szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Podkreślić należy, iż instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji powołana została do tymczasowej ochrony przed negatywnymi i nieodwracalnymi skutkami, jakie mogłaby dla strony wywołać taka decyzja, zanim zostanie zbadana przez sąd administracyjny pod kątem legalności. Wniesienie wniosku nie oznacza jednak automatyzmu w blokowaniu realizacji praw i obowiązków wynikających z decyzji administracyjnej. Sąd ocenia jedynie, czy podane przez stronę okoliczności w istocie wskazują na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu strona skarżąca winna tak określić ewentualną szkodę i wskazać na skutki, które trudno będzie odwrócić, by Sąd mógł stwierdzić w oparciu o konkretne dane, że jej wielkość może być znaczna, a skutki wykonania decyzji istotnie trudne do odwrócenia.