Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 24 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną sportową postanawia -odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji-
S. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną sportową wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku podniósł, iż w przypadku wykonania decyzji, zostanie pozbawiony możliwości korzystania z tejże broni w dotychczasowym zakresie. Będzie również zmuszony do zbycia posiadanej broni, bądź zdeponowania jej do depozytu Policji. Podkreślił, iż nawet w razie pozytywnego dla niego zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego poniesie ujemne konsekwencje wykonania decyzji. Będzie bowiem musiał ponownie nabyć broń za cenę wyższą od uzyskanej ze sprzedaży używanej od kilku lat broni, bądź ponieść koszty jej zdeponowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wymieniony w powyższym przepisie katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia jest zamknięty. Ustawodawca szczegółowo i rygorystycznie wyznaczył sądowi orzekającemu w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji przesłanki orzeczenia zgodnego z roszczeniem wnioskującego, uzależniając tę możliwość od wykazania istnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Jest bowiem stanem niepożądanym niewykonywanie ostatecznych aktów administracyjnych, a prawo wnoszenia skarg do sądu administracyjnego nie może zakłócać prawidłowego funkcjonowania procesu stosowania i realizowania norm prawa administracyjnego. Oznacza to, że o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji sąd administracyjny może orzec tylko, gdy stwierdzi, że wykonanie tej decyzji rodzi niebezpieczeństwo spowodowania szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (vide np. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 r. sygn. akt GZ 138/2004).
Sąd wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie, opiera swoje rozstrzygnięcie zarówno na ocenie wniosku skarżącego, jak i na materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy. Jednakże uprawdopodobnienie przesłanek przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji, spoczywa na stronie skarżącej (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2005 r. FZ 59/04, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2006 r. II FZ 452/200).