Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego [...] w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie umorzenie postępowania w przedmiocie dostępu do informacji publicznej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W dniu 16 maja 2013 r. (data stempla pocztowego) Prokurator Rejonowy [...] w [...] wniósł, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie umorzenie postępowania w przedmiocie dostępu do informacji publicznej.
Skarżący Prokurator w skardze wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2013 r. do czasu rozpatrzenia przedmiotowej skargi, jednakże nie uzasadnił tego wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji musi zawierać uzasadnienie powodów, dla których Sąd winien postanowić o wstrzymaniu wykonania decyzji. Oznacza to, iż obowiązek wykazania podstaw w tym zakresie spoczywa na wnioskodawcy. Sąd ocenia jedynie, czy podane przez stronę okoliczności w istocie wskazują na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu skarżący powinien tak określić ewentualną szkodę i wskazać na skutki, które trudno będzie odwrócić, by Sąd mógł stwierdzić w oparciu o konkretne dane, że jej wielkość może być znaczna, a skutki wykonania decyzji trudne do odwrócenia.
W rozpoznawanej sprawie skarżący Prokurator wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2013 r. zamieścił w skardze, jednakże, oprócz zarzutów stawianych zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2013 r. nie wskazał przesłanek, dla których Sąd winien wstrzymać jej wykonanie. Wniosek o ochronę tymczasową opiera się bowiem w rozpatrywanej sprawie na tych samych podstawach, co skarga na decyzję, czyli na naruszeniu przez organ przepisów prawa materialnego.
Należy zaznaczyć, iż możliwość wstrzymania wykonania decyzji wymaga co do zasady wskazania na niebezpieczeństwo wystąpienia jednej z dwóch precyzyjnie określonych prawem przesłanek. Rozpatrywanie przez Sąd kwestii wstrzymania wykonania danego aktu sprowadza się zatem do ustalenia, czy rzeczywiście w sprawie występują, bądź też nie występują wskazane przez ustawodawcę okoliczności, oczywiście, o ile skarżący wskaże takie okoliczności jako podstawy swojego wniosku.
Zdaniem Sądu skarżący Prokurator nie uprawdopodobnił, aby wykonanie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2013 r. spowodowało wystąpienie jednej z przesłanek dopuszczalności wstrzymania jej wykonania.
Wobec powyższego, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w postanowieniu.