Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku C. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi C. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku postanawia - przywrócić termin do wniesienia skargi kasacyjnej-
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 października 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 1423/12 oddalił skargę C. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku
Odpis wyroku nieprawomocnego wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu w dniu 16 listopada 2012 r.
Postanowieniem z dnia 16 listopada 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego. Pismem z dnia 27 listopada 2012 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w W. poinformowała Sąd o osobie wyznaczonego radcy prawnego. Pismo to wpłynęło do sądu w dniu 3 grudnia 2012 r.
Wyznaczony przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w Warszawie pełnomocnik radca prawny M. C. w dniu 18 stycznia 2013 r. wniosła w imieniu skarżącego skargę kasacyjną od wskazanego wyżej wyroku wraz wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik skarżącego zwrócił uwagę na różnorodne stanowiska zaprezentowane w orzecznictwie i piśmiennictwie odnośnie problematyki wniosku o przywrócenia terminu do wniesienia środka odwoławczego, złożonego przez pełnomocnika z urzędu, ustanowionego bądź wyznaczonego po upływie terminu do jego wniesienia. Pełnomocnik skarżącego wskazała, iż jej zdaniem, w takiej sytuacji przyczyna uchybienia terminu ustaje w dniu, w którym pełnomocnik z urzędu miał rzeczywistą możliwość wniesienia skargi, a nie w dniu dowiedzenia się przez niego o wyznaczeniu go pełnomocnikiem.
Pełnomocnik skarżącego podała, że została zawiadomiona o wyznaczeniu jej pełnomocnikiem skarżącego w dniu 19 grudnia 2012 r. Miało więc to miejsce tuż przed świętami Bożego Narodzenia. W dniach od 21 grudnia 2012 r. do dnia 2 stycznia 2013 r. przebywała na urlopie świątecznym. Skontaktowała się telefonicznie ze skarżącym w pierwszych dniach stycznia 2013 r. Następnie w najkrótszym możliwym terminie wynikającym z funkcjonowania kancelarii, tj. w dniu 15 stycznia 2013 r., ustanowiła aplikanta radcowskiego, któremu poleciła przejrzenie akt sprawy i uzyskanie fotokopii na potrzeby przygotowania środka zaskarżenia. Dopiero od tego dnia, mimo wcześniejszego omówienia sprawy ze skarżącym i uzyskania wszelkich możliwych informacji, miała rzeczywista możliwość ostatecznego opracowania skargi kasacyjnej.
W dalszej części uzasadnienia wniosku pełnomocnik skarżącego podniosła, że skarżący niewątpliwie nie ponosi winy w uchybieniu terminu. Wniosek o przyznanie prawa pomocy został przez niego złożony po doręczeniu mu wyroku nieprawomocnego, którego uzasadnienie nie przekonało go i postanowił zaskarżyć wyrok sądu I instancji. Poza kontrolą skarżącego pozostają okoliczności związane z doręczaniem przesyłek przez Pocztę.
Zdaniem pełnomocnika skarżącego Sąd rozpatrując wniosek o przywrócenie terminu winien mieć na uwadze gwarancyjny charakter przepisów o przywróceniu terminu, mających zapewnić stronie możliwość uniknięcia niekorzystnych dla niej skutków procesowych niedopełnienia w terminie czynności procesowej w sytuacji, w której nie była w stanie im zapobiec. Pełnomocnik skarżącego zwróciła również uwagę, że uznanie, iż skarga kasacyjna z wnioskiem o przywrócenie terminu winna być złożona przez pełnomocnika z urzędu, który został ustanowiony po wydaniu wyroku Sądu I instancji, w terminie siedmiu dni od dnia, kiedy ten dowiedział się o wyznaczeniu go pełnomocnikiem z urzędu, w sposób nieuzasadniony różnicuje pozycję pełnomocników z wyboru i pełnomocników z urzędu. Przyjęcie, że pełnomocnik z urzędu powinien w terminie 7 dni od dnia, w którym dowiedział się o wyznaczeniu go pełnomocnikiem z urzędu, zapoznać się z aktami sprawy, skontrować się z mocodawcą, aby poznać jego stanowisko oraz sporządzić skargę kasacyjną, oznacza faktyczne pozbawienie strony prawa do sądu.