Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2018 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata S. D. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi B. D. i L. D. na uchwałę Zarządu Dzielnicy [...] z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy osób zakwalifikowanych do zawarcia umowy najmu postanawia: 1. przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata S. D. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), stanowiącą 23% podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, 2. oddalić wniosek w pozostałym zakresie.
Adwokat S. D. został wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką w [...] pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącej w niniejszej sprawie przed sądem I instancji (pismo ORA w [...] z dnia [...] listopada 2017 r., k-47 akt).
Pełnomocnik, pismem z dnia 10 maja 2018 r. uzupełnił wniesioną skargę oraz wniósł o przyznanie kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu w wysokości 150%, jednocześnie oświadczając, że nie zostały pokryte w całości ani w części.
Nadto reprezentował skarżącą na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w dniu 16 maja 2018 r.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - dalej p.p.s.a., wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stawki opłat i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714).
Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c tego rozporządzenia, opłaty w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w "innej sprawie", to jest takiej, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna, albo adwokat nie sporządził skargi i nie brał udziału w rozprawie w sprawie skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego, wynoszą 240 zł.
Ponadto w myśl § 4 ust. 3 rozporządzenia, opłatę za czynności adwokata ustanowionego z urzędu podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług.
Stosownie do powołanych wyżej przepisów ustalono, że opłata dla pełnomocnika z urzędu powinna być podwyższona o podatek od towarów i usług, wynoszący na dzień wydania niniejszego postanowienia 23%.
Oznacza to, że kwota podatku wynosi 55,20 zł.
Odnosząc się do wniosku pełnomocnika o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącemu w wysokości 150% stawki, należy wskazać, że w myśl § 4 ust. 2 rozporządzenia, ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej 150% opłat określonych w rozdziałach 2-4, następuje z uwzględnieniem: 1) nakładu pracy adwokata, w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu; 2) wartości przedmiotu sprawy; 3) wkładu adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie; 4) stopnia zawiłości sprawy, w szczególności trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
Jak wynika z akt sprawy, pełnomocnik nie wskazał żadnych okoliczności, wymagających zwiększonego nakładu pracy, ani też nie podał na czym miałaby polegać szczególna aktywność, o której mowa w orzecznictwie, uzasadniająca przyznanie wynagrodzenia w podwyższonej wysokości. Tym bardziej, że akta niniejszej sprawy nie są obszerne.
W ocenie referendarza sądowego, w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które w znacznym stopniu zwiększyły nakład pracy wyznaczonego pełnomocnika. Podjęte czynności należy uznać za typowe działania, wykonywane przez pełnomocników, w tego typu sprawach (por. postanowienie NSA z dnia 17 października 2012 r., II FZ 878/12, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 250 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a. oraz stosownie do § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c, a także w myśl § 4 ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, postanowiono, jak w sentencji.
Stawka podatku od towarów i usług została przyjęta na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.).