Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Maria Werpachowska po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. D. o przywrócenie terminu do złożenia skargi w sprawie ze skargi W. D. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palna myśliwską postanawia: odrzucić wniosek.
Pismem z 28 grudnia 2016 r. W. D., dalej jako skarżący, wniósł skargę na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2016 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Komendanta Policji w [...] z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...], którą cofnięto skarżącemu pozwolenie na broń palna myśliwską. Do skargi załączył wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Skarga wraz z wnioskiem zostały nadane w urzędzie pocztowym w dniu 30 grudnia 2016 r.
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że w dniu 15 grudnia 2016 r. otrzymał odpis decyzji Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2016 r. z informacją, iż przesyłka z przedmiotową decyzją była dwukrotnie awizowana i niepodjęcie jej w ustawowym terminie skutkowało zastosowaniem fikcji prawnej doręczenia.
Skarżący nie zgodził się ze stanowiskiem organu i wskazał, że ani we wrześniu ani w październiku 2016 r. w jego korespondencji nie było żadnego awizo. Podkreślił, że oczekiwał odpowiedzi na odwołanie z dnia 12 sierpnia 2016 r. i dlatego dokładał należytej staranności, aby odbierać wszelką korespondencję. Stwierdził, że uchybił terminowi bez własnej winy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Stosownie natomiast do art. 87 § 1, 2 i 4 P.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w okresie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie też z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Z cytowanej regulacji prawnej wynika, że przywrócenie terminu może nastąpić, jeżeli łącznie występują następujące przesłanki: został złożony wniosek o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej dochowanie terminu, dopełnienie (wraz z wnioskiem) czynności, dla której był ustanowiony termin oraz brak winy w uchybieniu terminu.
W przedmiotowej sprawie skarżący o wydaniu przez Komendanta Głównego Policji decyzji z dnia [...] września 2016 r. nr [...] dowiedział się w dniu 15 grudnia 2016 r. i to ten dzień należy uznać za początek biegu terminu do złożenia wniosku przywrócenie do złożenia skargi. Termin ten upłynął w dniu 22 grudnia 2016 r. Tymczasem wniosek taki skarżący złożył dopiero 30 grudnia 2016 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym), co oznacza, że w sposób oczywisty przekroczył ustawowy termin (podobnie NSA sygn. I FZ 130/08; LEX nr 480291).
Zgodnie z art. 88 P.p.s.a. spóźniony wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Jest to przepis przewidujący dla sądu obligatoryjne następstwo uchybienia terminowi, a zatem niepozwalający na uzależnienie orzeczenia sądu od innych przesłanek. Stąd też powołane przez stronę skarżącą we wniosku o przywrócenie terminu przesłanki nie mogą być uwzględnione.
W tym stanie rzeczy Sąd odrzucił spóźniony wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na mocy art. 88 P.p.s.a.