Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Beata Gibzińska po rozpoznaniu w dniu 26 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T.S. i K.S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi T.S. i K.S. na uchwałę Zarządu Dzielnicy [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zakwalifikowania i umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu mieszkalnego postanawia 1. przyznać T.S. i K.S. prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego, 2. odmówić T.S. i K.S. prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Małżonkowie T.S. i K.S. wraz ze skargą na uchwałę Zarządu Dzielnicy [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zakwalifikowania i umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu mieszkalnego wystąpili o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika.
W związku z powyższym, w wykonaniu zarządzenia z dnia 5 września 2018 r., przesłano skarżącym formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy PPF, celem jego wypełnienia w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
W dniu 21 września 2018 r. skarżący nadesłali wypełnione formularze wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Skarżący podali, że pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z małoletnią córką, która jest niepełnosprawna umysłowo i wymaga całodobowej opieki. Łączny dochód rodziny to wynagrodzenie skarżącego z tytułu umowy o pracę w kwocie 2.700 zł miesięcznie oraz świadczenie wychowawcze (500+) na rzecz dziecka, co stanowi łącznie 3.200 zł. Skarżąca nie pracuje, bowiem opiekuje się córką. Jako zobowiązania i stałe miesięczne wydatki wskazali: czynsz - 500 zł, media 200 zł, karty komunikacji miejskiej - 200 zł, wyżywienie - 800-1.200 zł, wyżywienie córki w szkole - 300 zł, leki - 300 zł, ubrania - 300 zł. Oświadczyli, że posiadają oszczędności w wysokości 1.800 zł, natomiast nie posiadają żadnego majątku ani przedmiotów wartościowych.
Mając powyższe na względzie zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 244 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302); zwanej dalej P.p.s.a., prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo to może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 1 i 2 P.p.s.a.).
Stosownie do treści art. 199 P.p.s.a., generalną zasadą postępowania sądowego jest ponoszenie przez stronę kosztów związanych z jej udziałem w sprawie.
Instytucja prawa pomocy (szczególnie w zakresie całkowitym) jest zatem wyjątkiem od powyższej zasady ponoszenia kosztów postępowania przez stronę i ma zastosowanie w uzasadnionych przypadkach. Dlatego też pomoc państwa, wyrażona w przepisach o prawie pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym, skierowana jest do osób, które z uwagi na bardzo ciężką sytuację materialną, często nie mają zaspokojonych nawet podstawowych potrzeb życiowych.
Udzielenie stronie prawa pomocy jest formą dofinansowania jej z budżetu państwa, z tego względu Sąd, jako dysponent środków publicznych, odpowiedzialny za zasadność i legalność ich wydatkowania, ma obowiązek zbadania, czy strona wnioskująca o przyznanie prawa pomocy, rzeczywiście spełnia przesłanki do przyznania jej tego prawa.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a., prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 tej ustawy).