Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Beata Gibzińska po rozpoznaniu w dniu 10 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z.P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi Z.P. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej postanawia 1. przyznać Z.P. prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego, 2. umorzyć postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Z.P. wraz ze skargą na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej złożył formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego lub adwokata.
W uzasadnieniu wniosku wskazał, że jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. Korzysta z darmowych porad prawnych, bowiem nie jest w stanie samodzielnie sformułować żadnego pisma, ma także problemy z wypowiadaniem się i cierpi na zaniki pamięci. Podkreślił, że z uwagi na trudną sytuację finansową nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem profesjonalnego pełnomocnika.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wskazał, że prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe. Utrzymuje się z renty (878 zł) oraz dodatku pielęgnacyjnego (153 zł), co stanowi łącznie 1.031 zł. Jako stałe zobowiązania i wydatki zaliczył comiesięczne opłaty za mieszkanie - 153 zł, telefon wraz z Internetem - 190 zł, wyżywienie - 500 zł, prąd - 54 zł, gaz -28 zł, ubrania i niezbędne przedmioty -100 zł. Zaznaczył, że nie stać go na zakup leków. Nie posiada żadnego majątku oraz oszczędności.
Mając powyższe na względzie zważono, co następuje:
Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie skarżący, stosownie do treści art. 239 § 1 pkt 1 lit. e ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.); zwanej dalej P.p.s.a., nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Zgodnie z art. 249a powołanej ustawy, jeżeli (...) rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się. Skoro zatem skarżący w tej sprawie jest zwolniony z ustawy z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych, to postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, jako zbędne, należało umorzyć.
Natomiast art. 262 P.p.s.a. stanowi, że przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Stosownie zaś do treści art. 245 § 1 i § 3 P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie częściowym i obejmować tylko ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Przyznanie tego prawa osobie fizycznej następuje na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. wtedy, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Jak wynika ze złożonego wniosku oraz akt administracyjnych sytuacja materialna i zdrowotna skarżącego jest bardzo trudna. Skarżący jest osobą niepełnosprawną i nie pracuje. Utrzymuje się z renty oraz zasiłku pielęgnacyjnego w łącznej wysokości 1.031 zł, które w całości są przeznaczane na codzienne utrzymanie. Skarżący nie posiada żadnego majątku ani oszczędności.
W ocenie referendarza sądowego, mając na względzie informacje i dane wykazane w formularzu PPF, jak też wynikające ze znajdujących się w aktach sprawy dokumentów uznał, że w przypadku skarżącego zachodzi ustawowa przesłanka uzasadniająca przyznanie prawa pomocy. Przedstawiona sytuacja finansowa i zdrowotna, nie pozwala skarżącemu na ustanowienie pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego.
Z tego względu, na podstawie art. 249a w zw. z art. 239 § 1 pkt 1 lit. e oraz art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 262 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.