Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku S. K. o wstrzymanie wykonania postanowienia Generalnego Inspektora Ochrony danych Osobowych z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania dokumentów z akt sprawy p o s t a n a w i a: - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia-
S. K. (dalej jako "skarżąca") w swojej skardze na postanowienie Generalnego Inspektora Ochrony danych Osobowych [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania dokumentów zgromadzonych w sprawie ze skargi na przetwarzanie danych osobowych, złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej jako "P.p.s.a.") po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wymieniony w powyższym przepisie katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia jest zamknięty. Ustawodawca szczegółowo i rygorystycznie wyznaczył sądowi orzekającemu w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu przesłanki orzeczenia zgodnego z roszczeniem wnioskującego. By możliwym było zastosowanie instytucji ochrony tymczasowej, w pierwszej kolejności strona jest zobowiązana wskazać na niebezpieczeństwo wystąpienia szkody i wykazać, że szkoda, która powstanie na skutek wykonania decyzji, będzie znaczna, a skutki jakie wywoła wykonanie decyzji trudne do odwrócenia. Oznacza to, że obowiązek dowodzenia w tym zakresie spoczywa na wnioskodawcy, a nie na sądzie. Sąd jedynie ocenia, czy w istocie wskazana przez stronę szkoda ma znaczny rozmiar lub istnieje niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu skarżąca winna tak określić ewentualną szkodę lub w taki sposób wskazać skutki, które nastąpiłyby w związku z wykonaniem postanowienia, by sąd mógł stwierdzić, w oparciu o konkretne dane, że wielkość szkody jest znaczna, a skutki trudne do odwrócenia. Z uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia musi zatem jednoznacznie wynikać, że w związku z wykonaniem zaskarżonego postanowienia zajdzie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub nastąpią trudne do odwrócenia skutki.
Tymczasem w niniejszej sprawie, choć skarżąca zamieściła w skardze wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, to nie przytoczyła przy tym żadnych okoliczności na poparcie tego wniosku. Sąd w takiej sytuacji został w ogóle pozbawiony możliwości oceny, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Natomiast z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie wynika by spełniona została którakolwiek z przesłanek przepisu 61 § 3 P.p.s.a.
Wobec powyższego należy uznać, że brak jest podstaw do zastosowania ochrony w postępowaniu sądowoadministracyjnym, przewidzianej w art. 61 § 3 P.p.s.a.
Z tych względów wniosek skarżących nie mógł zostać uwzględniony i na podstawie art. 61 § 3 i 5 P.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w postanowieniu.