Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska, Sędziowie WSA Andrzej Kołodziej (spr.), Przemysław Szustakiewicz, Protokolant Agnieszka Bieniewska, po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi W.R. na orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie : kontrolnego badania inwalidy postanawia: odrzucić skargę.
Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w W. wystąpił do Terenowej Komisji Lekarskiej w W. o przeprowadzenie kontrolnego badania lekarskiego [...] W.R. - emeryta wojskowego w związku z jego wnioskiem o określenie stanu zdrowia i ustalenie "aktualnego zaszeregowania do grupy inwalidztwa".
Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w W. orzeczeniem z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w sprawie badania kontrolnego inwalidy uznała W.R. za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej (kategoria N), za niezdolnego do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju (kategoria D), a także za inwalidę II grupy z ogólnego stanu zdrowia i inwalidę III grupy w związku ze służbą wojskową. Orzeczenie to zawierało także rozpoznanie chorób powodujących niezdolność do służby wojskowej (pkt 9A) oraz chorób współistniejących (pkt 9B). W punkcie 11 tego orzeczenia stwierdzono, że schorzenie wymienione w punkcie 9A nr 4 pozostaje w związku ze służbą wojskową, natomiast schorzenia wskazane w pkt 9A nr 1,2,3 oraz w pkt 9B nr 5,6,7,8,9 nie pozostają w związku ze służbą wojskową. Podstawę przeprowadzenia badania stanowiły przepisy ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 ze zm.) oraz wydanego na jego podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 stycznia 2006 r. w sprawie orzekania o inwalidztwie żołnierzy zawodowych, żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej oraz emerytów i rencistów wojskowych, a także właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 12, poz. 75).
Od powyższego orzeczenia W.R. złożył odwołanie domagając się uznania związku ze służbą wojskową schorzeń wymienionych w pkt 9A nr 1,2,3 i w pkt 9B nr 5 oraz orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji. Podkreślił, że schorzenia te powstały z powodu stresów w trakcie pełnienia służby wojskowej.
Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w W., po rozpoznaniu odwołania, na podstawie § 31 ust. 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 stycznia 2006 r. w sprawie orzekania o inwalidztwie żołnierzy zawodowych, żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej oraz emerytów i rencistów wojskowych, a także właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach, § 32 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 maja 2004 r. w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 133, poz. 1422 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), orzeczeniem z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] utrzymała w mocy zaskarżone orzeczenie.
W uzasadnieniu organ wskazał, że w latach 1978-1988 W.R. był sześciokrotnie badany i w żadnym z wydanych orzeczeń przez Okręgową Wojskową Komisję Lekarską przy Dowództwie WOP nie stwierdzono schorzeń, które wymieniony obecnie wiąże ze służbą. Wieloletnia przerwa pomiędzy zakończeniem służby a powstaniem i ujawnieniem się podanych w odwołaniu schorzeń nie daje możliwości do uznania ich związku ze służbą wojskową. Wojskowe komisje lekarskie w wyniku przeprowadzonych badań i analizy dokumentacji zaliczają orzekanych do określonej grupy inwalidzkiej na mocy aktualnie stwierdzonego stopnia niezdolności do pracy. W ocenie organu, potencjalne zagrożenie pogorszeniem stanu zdrowia nie może stanowić podstawy do ustalenia stopnia niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji.