Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula - Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku D. J. z dnia 6 października 2009 r. o wstrzymanie wykonania decyzji Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską p o s t a n a w i a: - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji-
Skarżący - D. J. wraz ze skargą z dnia 6 października 2009 r. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską do celów łowieckich.
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Podkreślić należy, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest tylko wtedy, gdy jej wykonanie grozi wyrządzeniem znacznej szkody lub spowodowałoby trudne do odwrócenia skutki.
Oznacza to, że obowiązek dowodzenia w tym zakresie spoczywa na wnioskodawcy, a nie na Sądzie. Strona jest zobowiązana wykazać, że szkoda, która powstanie w wyniku wykonania decyzji będzie znaczna, a skutki jej wykonania - trudne do odwrócenia. W tym celu skarżący winien tak określić ewentualną szkodę, by Sąd mógł ocenić, w oparciu o konkretne dane, że jej wielkość będzie znaczna, a skutki trudne do odwrócenia.
Wskazać należy, że uzasadnienie wniosku winno odnosić się do okoliczności świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest uzasadnione. Brak natomiast uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (vide: post. NSA z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04, niepubl.).
D. J. nie uzasadnił swojego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji - poprzestał jedynie na literalnym wymienieniu tego wniosku. Nie zawarł żadnych okoliczności, fatów ani twierdzeń argumentujących potrzebę zastosowania przez Sąd ochrony tymczasowej wynikającej z treści art. 61 § 3 powołanej ustawy. W piśmie z dnia 3 grudnia 2009 r. wskazał jedynie, że wstrzymanie zaskarżonej decyzji uchroni go od ponoszenia dalszych strat finansowych z tytułu przechowywania broni w depozycie policyjnym.
Należy mieć na uwadze, iż Sąd wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie swoje rozstrzygnięcie opiera zarówno na ocenie wniosku skarżącego, jak i na materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy. Jednakże uprawdopodobnienie przesłanek przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na stronie skarżącej. W związku z tym, że skarżący nie uzasadnił swojego wniosku, to Sąd w takiej sytuacji został w ogóle pozbawiony możliwości oceny, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Natomiast z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie wynika by spełniona została którakolwiek z przesłanek przepisu 61 § 3.
Z tych względów wniosek strony nie mógł zostać uwzględniony i na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji.