Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku J. C. o wykładnię postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1771/12 o odmowie uzupełnienia postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lutego 2013 r. sygn. II SA/Wa 1771/12 o odrzuceniu skargi J. C. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2012 r. sygn. II SA/Wa 155/12 postanawia: -odmówić wykładni postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1771/12 dot. uzupełnienia-
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2013 r. sygn. II SA/Wa 1771/12 odmówił uzupełnienia postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lutego 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1771/12 o odrzuceniu skargi J. C. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2012 r. sygn. II SA/Wa 155/12.
W dniu [...] kwietnia 2013 r. skarżący złożył wniosek o wykładnię wskazanego wyżej postanowienia. W uzasadnieniu wyraził swoje niezadowolenie zarówno ze wskazanego wyżej postanowienia jak i z pozostałych rozstrzygnięć zapadłych w ramach niniejszej sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej P.p.s.a., sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej (art. 166 P.p.s.a.).
Podkreślenia wymaga fakt, iż sięgnięcie do instytucji wykładni orzeczenia ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do jego treści, w szczególności, gdy jest ona niejednoznaczna lub dotknięta zawiłością utrudniającą ustalenie sensu rozstrzygnięcia. Nie może natomiast prowadzić do nowej oceny stanu faktycznego ani prawnego, ani pozostawać w sprzeczności z jego treścią. Nie może też służyć dodatkowemu rozpoznaniu sprawy. Konieczność wykładni może być wyłącznie wynikiem wadliwego lub nie dość precyzyjnego sformułowania orzeczenia (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lutego 2005 r. sygn. akt OZ 1018/04. LEX 171312).
Dodatkowo należy wskazać, że to strona wnioskująca o wykładnię orzeczenia ma obowiązek wskazać, które konkretne elementy sentencji wyroku lub jego uzasadnienia są dla strony niezrozumiałe, bądź nasuwają określone wątpliwości i dlaczego.
W przedmiotowej sprawie skarżący we wniosku o wykładnię nie wskazał, które elementy sentencji postanowienia lub jego uzasadnienia są niezrozumiałe, czy budzące wątpliwości interpretacyjne.
Jednocześnie w ocenie Sądu sentencja wskazanego wyżej postanowienia z dnia 4 kwietnia 2013 r. dot. uzupełnienia, zapadłego w przedmiotowej sprawie jest jasna. Nie budzą również wątpliwości powołane w uzasadnieniu motywy rozstrzygnięcia oraz podana podstawa prawna.
Ze względu na powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 158 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.