Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 14 października 2014 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata P. K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi C. K. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych postanawia: odmówić przyznania ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata P. K. wynagrodzenia z tytułu pomocy prawnej udzielonej stronie skarżącej w ramach przyznanego prawa pomocy.
Adwokat P. K. w piśmie z dnia 30 września 2014 r. (k-193) poinformował, że nie jest już pełnomocnikiem skarżącego, wobec zmiany przez Okręgową Radę Adwokacką w [...] pełnomocnika z urzędu i wniósł o przyznanie kosztów pomocy prawnej, udzielonej skarżącemu w ramach przyznanego stronie prawa pomocy. Oświadczył jednocześnie, że koszty te nie zostały pokryte przez skarżącego w całości ani w części.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej adwokata uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461), zwanym dalej rozporządzeniem.
Z treści art. 250 cytowanej ustawy wynika obowiązek ustalenia, czy pomoc prawna została rzeczywiście stronie udzielona. Sąd bowiem, w tym zakresie, odpowiada za zasadność i legalność wydatkowania środków publicznych (por. B. Dauter w: S. Babiarz i inni, "Koszty postępowania w sprawach administracyjnych i sądowoadministracyjnych", Warszawa 2007 r., s. 317).
Należy podkreślić, że pełnomocnik ustanowiony w ramach przyznanego stronie prawa pomocy, otrzymuje wynagrodzenie w związku z faktycznym udzieleniem pomocy prawnej (por. postanowienie NSA z dnia 22 grudnia 2004 r., sygn. akt OZ 720/04, publ. ONSAiWSA 2005/5/93).
Przyznając wynagrodzenie za czynności adwokata z urzędu sąd zobowiązany jest, stosownie do treści § 2 ust. 1 cyt. rozporządzenia, brać pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i jego wkład pracy.
Analiza akt sprawy pozwala stwierdzić, że pomoc prawna, świadczona skarżącemu w niniejszej sprawie przez adwokata z urzędu, polegała na zapoznaniu się z aktami sprawy, uzupełnieniu braków formalnych zażalenia (k-102), wniesionego przez C. .a z urzędu (k-106). Ponadto wyznaczony adwokat złożył w imieniu skarżącego pismo z dnia 15 września 2014 r. (k-165), zatytułowane "Zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 września 2014 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 1789/13" (w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania sądowego w sprawie), jednak do dnia wydania niniejszego postanowienia pełnomocnik nie uzupełnił braków tego zażalenia, poprzez dołączenie drugiej strony pisma, na której widnieje uzasadnienie oraz podpis osoby je składającej. Innych czynności adwokat nie podejmował w sprawie.
Stwierdzony nakład pracy nie uprawniania pełnomocnika do skutecznego ubiegania się o wynagrodzenie, gdyż nie wypełnia wymaganych przez prawo znamion faktycznie, czyli realnie udzielonej pomocy prawnej.
W tych okolicznościach przyznanie wynagrodzenia pełnomocnikowi z urzędu stanowiłoby nieuzasadniony wydatek z budżetu państwa.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 250 w związku z art. 258 § 2 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz w związku z § 2 ust. 1 rozporządzenia, postanowiono, jak w sentencji.