Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Mierzejewska po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z. J. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi Z. J. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej postanawia odmówić przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 3 grudnia 2012 r. odrzucił skargę Z. J. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej, w związku z nieuiszczeniem w terminie wpisu od przedmiotowej skargi. Postanowienie to zostało odebrane przez skarżącego w dniu 10 grudnia 2012 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru w aktach sądowych).
Wnioskiem z dnia 13 grudnia 2012 r. Z. J., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, zwrócił się do Sądu o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu. W uzasadnieniu złożonego wniosku skarżący podniósł, że do doręczenia wezwania do uiszczenia wpisu od skargi doszło w miejscu pracy skarżącego, jednak za przekroczenie terminu do uiszczenia opłaty sądowej nie ponosi on winy. Pracownik, który odebrał przesyłkę, zatrzymał ją dla siebie i udał się z nią do domu na okres Święta Zmarłych. Dopiero w dniu 5 listopada 2012 r. w poniedziałek po powrocie do pracy wpisał korespondencję do Dziennika korespondencji, przedstawiając ją skarżącemu. Nie wspomniał przy tym słowem, że przesyłkę przetrzymuje od kilku dni.
Skarżący podkreślił, że opłacając wpis sądowy w dniu 9 listopada 2012 r., działał zatem w przekonaniu, że zachowuje ustawowy termin. Sprawa przetrzymania przesyłki sądowej wyszła na jaw po doręczeniu postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o odrzuceniu skargi. Dlatego też należy uznać, że skarżący uprawdopodobnił brak swojej winy w niedotrzymaniu terminu do wniesienia wpisu sadowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
W myśl art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Zgodnie z art. 87 § 1 powołanej ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Stosownie zaś do treści przepisu art. 87 § 2 tej ustawy przywrócenie terminu podlega ocenie pod kątem uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy zainteresowanego oraz zachowania wymogów formalnych do złożenia tego wniosku.
Przez brak winy, o jakim mowa w art. 86 § 1 cytowanej ustawy, należy rozumieć sytuacje, w których z przyczyn obiektywnie niezależnych od siebie, nawet przy zachowaniu najwyższej staranności, skarżący nie miał możliwości dochowania ustawowego terminu. Kryterium braku winy w uchybieniu terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowych. Nawet niewielkie niedbalstwo wyklucza zatem możliwość uwzględnienia żądania. Przy ocenie rodzaju uchybienia należy brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 września 1998 r. sygn. akt I SA/Łd 575/98 LEX 36221).