Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. K. na orzeczenie Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] stycznia 2005 r. nr [...] w przedmiocie uznania schorzenia za pozostające w związku ze służbą wojskową postanawia -odrzucić skargę-
W dniu [...] marca 2005 r. (data stempla pocztowego) L. K. złożył do Sądu Rejonowego dla W., Wydział XXII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych pismo oznaczone jako "odwołanie od orzeczenia nr [...] Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] stycznia 2005 r." Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2005 r. sygn. akt [...] sprawę przekazano według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie wskazując, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 ze zm.) od decyzji wydawanych przez właściwe organy w sprawach określonych w ustawie żołnierz zawodowy może wnieść odwołanie do organu wyższego stopnia, na zasadach określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego, a także z zastrzeżeniem ust. 2, skargę do właściwego sądu administracyjnego.
Po przekazaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 23 lutego 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 2015/05 odrzucił skargę L. K. na orzeczenie Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] stycznia 2005 r. nr [...] w przedmiocie uznania schorzenia za pozostające w związku ze służbą wojskową. W uzasadnieniu wskazano, że powołane wyżej rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego dla W. jest sprzeczne z ugruntowanym orzecznictwem dotyczącym orzeczeń wojskowych komisji lekarskich w przedmiocie związku schorzeń ze służbą wojskową zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego. Podano jednocześnie, iż stosownie do art. 58 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wojewódzki sąd administracyjny nie może odrzucić skargi z powodu, o którym mowa w § 1 pkt 1 jeżeli w tej sprawie sąd powszechny uznał się za niewłaściwy. Nie oznacza to jednak, że nie może jej odrzucić z innych przyczyn, albowiem powyższe ograniczenie dotyczy sytuacji, o której mowa w art. 58 § 1 pkt 1 powołanej ustawy. Wobec braku organu uprawnionego do rozstrzygania powstałego sporu kompetencyjnego, braku możliwości prawnych do zwrócenia się do sądu powszechnego o reasumpcję wadliwego prawnie postanowienia i niedopuszczalności rozpoznania przedmiotowej sprawy przez sąd administracyjny, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w postanowieniu.
W wyniku skargi kasacyjnej wniesionej od przedstawionego orzeczenia Sądu z dnia 23 lutego 2006 r., Naczelny Sąd Administracyjny, postanowieniem z dnia 15 września 2006 r. uchylił zaskarżone postanowienie i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Sąd drugiej instancji zarzucił, że w uchylonym postanowieniu Sąd wskazał wprawdzie jako podstawę odrzucenia art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jednakże w rzeczywistości odrzucił skargę z powodu określonego w art. 58 § 1 pkt 1 tej ustawy, co wynika z uzasadnienia postanowienia. Faktu tego nie zmienia powołanie innej podstawy prawnej orzeczenia. Natomiast skarga do sądu administracyjnego została wniesiona na skutek prawomocnego postanowienia sądu powszechnego o przekazaniu według właściwości.