Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu D. od decyzji [...] Kuratora Oświaty z dnia [...] grudnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy uczniów postanawia: 1. odrzucić sprzeciw; 2. zwrócić stronie składającej sprzeciw kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) uiszczoną tytułem wpisu sądowego od sprzeciwu.
[...] Kurator Oświaty (dalej Kurator) decyzją z [...] grudnia 2018 r., nr [...], na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.; dalej "Kpa.") w związku z art. 51 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, po rozpatrzeniu odwołania A. W. - przedstawiciela ustawowego D. W., od decyzji [...] utrzymującej w całości decyzję w sprawie skreślenia D. W. z listy uczniów wymienionej szkoły, uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
[...] - sprzeciwiający w niniejszej sprawie (dalej D.), pismem z [...] stycznia 2019 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sprzeciw od ww. decyzji Kuratora z [...] grudnia 2018 r.
W odpowiedzi na sprzeciw Kurator wniósł o jego odrzucenie, wskazując w szczególności, że D. wydając decyzję w sprawie o skreślenie ucznia z listy uczniów szkoły nie jest stroną w postępowaniu administracyjnym, albowiem przedmiot sprawy rozstrzyganej decyzją nie dotyczy interesu prawnego tego organu, gdyż działa on jako podmiot wykonujący przyznane mu na mocy przepisów prawa kompetencje. W związku z tym Kurator stwierdził, że dyrektorowi szkoły nie przysługuje sprzeciw od decyzji organu odwoławczego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 64b § 1ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej "p.p.s.a."), do sprzeciwu od decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Zgodnie z art. 50 p.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Ponadto uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi (art. 50 § 2 p.p.s.a.).
Przywołany przepis wyznacza zatem krąg podmiotów, którym przyznano legitymację skargową do zainicjowania postępowania przed sądem administracyjnym. I tak, można w tym zakresie wyróżnić trzy grupy podmiotów posiadających uprawnienie do skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Kryterium wyodrębnienia pierwszej z nich (najbardziej licznej) jest posiadanie przez dany podmiot interesu prawnego we wniesieniu skargi, rozumianego jako istnienie związku między sferą praw i obowiązków tego podmiotu a zaskarżonym aktem lub czynnością. Wymaga przy tym podkreślenia, że interes ten może mieć swoje źródło nie tylko w normach prawa materialnego, ale również prawa procesowego lub ustrojowego (zob. T. Woś, Komentarz do art. 50, teza 7, w: T. Woś (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. VI, Wolters Kluwer 2016 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia