Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędziowie WSA Przemysław Szustakiewicz, Sławomir Antoniuk (spr.), Protokolant Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 marca 2010 r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku postanawia: umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie

Uzasadnienie

W dniu 9 listopada 2009 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarga J. Z. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku.

Zawiadomienie o terminie rozprawy na dzień 24 marca 2009 r. wysłane skarżącemu powróciło z adnotacją doręczyciela na przesyłce: "adresat nie żyje".

Na wezwanie Sądu, Urząd Stanu Cywilnego w M. w dniu 18 marca 2010 r. nadesłał do akt sprawy sądowej odpis skrócony aktu zgonu J. Z. nr [...] (k. - 35), z którego wynika, iż skarżący zmarł w dniu 2 stycznia 2010 r.

Stosownie do treści art. 161 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się do wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego. Świadczenie przyznawane w drodze wyjątku, w trybie określonym przez ustawę z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), jest uprawnieniem o charakterze osobistym i wygasa z chwilą śmierci wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 2 i § 2 Prawa o postępowaniu przed sadami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1