Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2013 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku J. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego postanawia: przyznać J. P. prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego.
J. P., po oddaleniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2013 r. wniesionej przez niego skargi na decyzję Prezesa Rady Ministrów, zwrócił się w niniejszej sprawie o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, tj. o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie radcy prawnego z urzędu.
We wniosku podał, że jest osobą niepełnosprawną i bezdomną, nie posiada żadnego majątku, ani oszczędności. Oświadczył, że utrzymuje się z emerytury w wysokości 1.583 zł. Wskazał, że obecnie mieszka w "komórce", którą dzierżawi za 109 zł miesięcznie, na leki wydaje około 250-300 zł miesięcznie, wspiera ciężko chorego syna kwotą 300 zł.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie skarżący, stosownie do treści art. 239 pkt 1 lit. e ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Natomiast zgodnie z art. 262 powołanej ustawy, przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Stosownie zaś do art. 245 § 1 i 3 tej ustawy, prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie częściowym i obejmować tylko ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Przyznanie tego prawa osobie fizycznej następuje na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy wtedy, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Jak wynika ze złożonego wniosku oraz akt administracyjnych, skarżący nie posiada stałego miejsca zamieszkania, jest osobą schorowaną, nie ma żadnego majątku ani oszczędności, a jego jedyny dochód stanowi emerytura w wysokości 1.583 zł. Z tej kwoty około 300 zł przeznacza na leki, 300 zł przekazuje ciężko choremu synowi, a za 109 zł miesięcznie wynajmuje lokal (jak sam stwierdza - komórkę), w którym obecnie przebywa.
W konsekwencji oznacza to, że skarżący wykazał, iż nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem profesjonalnego pełnomocnika bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie.
Z tych względów na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 262 i art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, postanowiono, jak w sentencji.