Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Olga Żurawska - Matusiak po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi G. S., A. S. i J. S. reprezentowanych przez przedstawiciela ustawowego - E.S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Pismem z 27 listopada 2015 r. E. S., działając jako przedstawiciel ustawowy małoletnich G. S., A. S. i J. S., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z [...] lipca 2015 r. nr [...] odmawiającą przyznania świadczenia w drodze wyjątku. Jednocześnie wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu oświadczyła, że zaskarżoną decyzję otrzymała około 6 lipca 2015 r.
Następnie wyjaśniła, że po śmierci męża, w lutym 2015 r., przeszła załamanie nerwowe, które skutkowało zachorowaniem na depresję. Przedstawiciel ustawowy małoletnich skarżących podała, że tylko dzięki pomocy rodziny mogła brać udział w postępowaniu tj. pisać wnioski i składać odwołania. Oświadczyła, że na przełomie lipca i sierpnia 2015 r. nastąpiło zaostrzenie choroby i nie mogła skutecznie bronić swoich praw. Nadto wskazała, że było to możliwe dopiero 27 listopada 2015 r., z uwagi na lekkie polepszenie stanu zdrowia. Ponadto stwierdziła, że w chwili obecnej jej sytuacja jest równie trudna, nadal leczy się psychiatrycznie.
Do wniosku dołączyła zaświadczenie lekarskie, z którego wynika, że od
9 kwietnia 2015 r. jest leczona psychiatrycznie z powodu epizodu depresyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwaną dalej "P.p.s.a.") jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Stosownie do treści przepisu art. 87 § 1, § 2 i § 4 P.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Z treści przywołanych przepisów wynika, że uchybiony termin do dokonania czynności należy przywrócić, jeśli łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu; wniosek ten zostanie wniesiony w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi; jednocześnie z wnioskiem zostanie dopełniona czynność, dla której określony był termin; we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
E. S. uczyniła zadość warunkom dopuszczalności wniosku, ponieważ złożyła go z zachowaniem siedmiodniowego terminu od dnia ustania przeszkody do złożenia takiego żądania.
Nie wykazała natomiast niezbędnej do przywrócenia terminu przesłanki, jaką jest uprawdopodobnienie braku winy w jego uchybieniu, o której mowa w art. 86 § 1 zdanie pierwsze P.p.s.a., co oznacza, iż wniosek ten nie mógł zostać uwzględniony.
Przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności może nastąpić tylko z ważnych powodów, co do których zainteresowany uprawdopodobni, że wystąpiły bez jego winy. Te ważne powody wskazywać powinny na obiektywne, niezależne od strony przyczyny uchybienia terminu. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu i stanowiących ważny powód zalicza się np. przerwę w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar. O braku winy można mówić jedynie, gdy strona uchybiła terminowi na skutek okoliczności od niej niezależnych, którym nie mogła zapobiec mimo dołożenia najwyższej staranności. Brak uprawdopodobnienia przez stronę przyczyny uniemożliwiającej dokonanie czynności w terminie powoduje brak podstaw do przywrócenia terminu do dokonania tej czynności (por. postanowienie NSA z 3 marca 2005 r., o sygn. akt II OZ 42/05).