Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. N. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2016 r. w sprawie ze skargi K. N. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy powołania podoficera do służby stałej postanawia: - odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku -
Wyrokiem z dnia 18 marca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. N. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy powołania podoficera do służby stałej. W dniu 29 marca 2016 r. skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie ww. wyroku. Uzasadniając wniosek podał, że w dniach od 14 do 20 marca 2016 r. przebywał poza granicami Polski.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej jako ppsa, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Z kolei przepis art. 87 ppsa stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
Dla przywrócenia terminu konieczne jest, aby wskazane wyżej przesłanki zostały spełnione łącznie.
Przesłanką przywrócenie terminu jest uprawdopodobnienie przez stronę, że nie dokonała czynności bez własnej, pojmowanej w sposób obiektywny winy. Od strony postępowania należy oczekiwać i wymagać szczególnej staranności w zakresie prowadzenia swych spraw. Należyta staranność w prowadzeniu swych spraw wymaga, by w warunkach z jakiegokolwiek powodu niekorzystnych, zachować szczególną dbałość i ostrożność, zwłaszcza w dokonywaniu istotnych czynności urzędowych (por. E. Iserzon, J. Starościak, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, Warszawa 1970 r., s. 136).
W judykaturze przyjmuje się, że nie uzasadniają przywrócenia uchybionego terminu okoliczności takie, jak dopuszczenie się choćby lekkiego niedbalstwa przez stronę, czy też niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw (por. postanowienie NSA z dnia 11 czerwca 2014 r. sygn. akt I OZ 414/14, LEX nr 1480920).
Podkreślić należy, że przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, jeśli strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Wniosek o przywrócenie terminu będzie skuteczny, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z dnia 27 maja 2014 r. sygn. akt II GZ 223/14, LEX nr 1465314).
W rozpoznawanej sprawie skarżący jako przyczynę uchybienia terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku, wskazał przebywanie w dniach od 14 do 29 marca 2016 r. poza granicami Polski.
W ocenie Sądu, podniesiona we wniosku okoliczność nie może świadczyć o braku winy w uchybieniu terminu.
Nadmienić należy, że zawiadomienie o terminie rozprawy skarżący odebrał osobiście w dniu 15 lutego 2016 r. (karta 41). W treści zawiadomienia pouczono skarżącego, między innymi o brzmieniu art. 140 § 2 i art. 141 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Zauważyć należy, że twierdzenie skarżącego o wyjeździe zagranicznym nie zostało poparte żadnym dowodem (np.: biletem).
Jednak nawet uznając, że w terminie do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku, skarżący rzeczywiście przebywał za granicą, to podkreślić należy, że wiedział on o terminie rozpoznania sprawy, a także został pouczony o treści art. 141 § 2 ppsa. Zatem K. N. winien z punktu widzenia dbałości swoje o interesy w niniejszym postępowaniu, zorganizować możliwość złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku, poprzez wyręczenie się umocowaną osobą bliską bądź osobą trzecią.
Taką zapobiegliwością skarżący się nie wykazał. Zatem nie może także oczekiwać, że jego brak dbałości, będzie rekompensowany przez przywrócenie terminu do dokonania zaniedbanych czynności.
Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie nie można uznać, aby po stronie skarżącej wystąpiła przeszkoda uniemożliwiająca zachowanie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.