Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. J. o wykładnię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2016 r. w sprawie ze skargi K. J. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania postanawia odmówić wykładni wyroku.
Wnioskiem z dnia 7 grudnia 2016 r. K. J. zwrócił się o dokonanie wykładni wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2016 r., którym Sąd oddalił jego skargę na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania. Skarżący wskazał, że "wykładnia wyroku konieczna jest do ustalenia granic powagi rzeczy osądzonej. To z kolei ma zasadnicze znaczenie dla przyjęcia, czy dany wyrok rozstrzyga sprawę definitywnie, czy też możliwe jest dalsze działanie skarżącego na drodze administracyjnoprawnej, gdyż nie są one jeszcze prawomocnie rozstrzygnięte, co może mieć miejsce w przypadku wydania orzeczenia wyłącznie w zakresie części wniesionej skargi sądowoadministracyjnej i określonych w skardze zarzutów, wniosków i okoliczności prawnych, w postępowaniu sądowoadministracyjnym pominiętych. W tym zakresie zatem mieści się wyjaśnienie, jaką to czynnością czy orzeczeniem sądowoadministracyjnym stwierdzono, iż pomimo, że rozkaz personalny KPP w K. numer [...], który był pierwszą czynnością w sprawie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją administracyjną uznaniową, rozkaz ten mimo piśmiennictwa prawnego i utrwalonego w judykaturze stanowiska, iż w takim przypadku pismo doręczone stanowi zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego i co najwyżej projekt decyzji, jaką organ ma wydać po przeprowadzeniu postępowania zgodnie z zasadami określonymi w ustawie kodeks postępowania administracyjnego, był jednak decyzją administracyjną, wydaną bez konstytutywnego postępowania administracyjnego i z naruszeniem praw strony i obowiązków określonych dla organu w przepisach ogólnych kpa, czy też faktycznie sąd oddalając skargę przyjął, iż nie można w trybie art. 156 par. 1 wzruszyć tej czynności, bowiem nie jest i nigdy nie była w świetle okoliczności faktycznych i prawnych decyzją administracyjną wydaną przez organ demokratycznego państwa prawnego, ale inną czynnością administracyjnoprawną, czy też samowolą urzędniczą."
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.), sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.
Konieczność dokonania wykładni wyroku zachodzi wówczas gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, a także sposobu jego wykonania. Sytuacja taka nie zachodzi w przedmiotowej sprawie, bowiem oddalenie skargi przez Sąd łączy się z uznaniem, iż zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem. Nadto w uzasadnieniu wyroku, sporządzonym na wniosek skarżącego, Sąd szczegółowo wyjaśnił charakter prawny aktu, co do którego odmówiono wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia jego nieważności.
Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 158 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w sentencji postanowienia.