Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Tomasz Sałek po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych p o s t a n a w i a: ustanowić dla skarżącej J. K. adwokata.
Wyrokiem z dnia 31 maja 2017 r. sygn. akt II SA/Wa 2235/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. K. (dalej też jako "skarżąca") na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych.
Następnie skarżąca złożyła sporządzony na urzędowym formularzu PPF wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata.
Z informacji podanych przez skarżącą w formularzu oraz z nadesłanych dokumentów i oświadczeń wynika, że skarżąca samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe. Skarżąca aktualnie pracuje jedynie dorywczo, uzyskując z tego tytułu dochód oscylujący wokół kwoty 600 - 700 złotych miesięcznie. Skarżącej przyznany został dodatek mieszkaniowy, z uwagi na dochód miesięczny wynoszący 700 złotych. Skarżąca była zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku, przy czy aktualnie została pozbawiona statusu osoby bezrobotnej na jej wniosek. Wyjaśniła, że okresowo wyrejestrowywuje się z ewidencji osób bezrobotnych z uwagi na koszty wymaganego stawiennictwa w jednostce urzędu pracy. Skarżąca zamknęła rachunek bankowy i w chwili obecnej nie jest on prowadzony.
Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie rozpoznając wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej też jako "p.p.s.a.") przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 2 października 2009 r. (sygn. akt II OZ 822/09) udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest obiektywnie niemożliwe. Instytucja ta przeznaczona jest przede wszystkim dla osób o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na swą sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym.
Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż zasadnym jest przyznanie skarżącej prawa pomocy w żądanym zakresie, biorąc pod uwagę jej aktualną sytuację, w której uzyskuje dochody jedynie z prac dorywczych. Co więcej, uwzględniając wysokość tych dochodów, mieszczących się w granicach pomiędzy 600 a 700 złotych, w kontekście konieczności pokrycia niezbędnych, miesięcznych wydatków, w tym wydatków związanych chociażby z zakupem żywności czy też odzieży, stwierdzić należy, że nie jest możliwe poczynienie przez skarżącą jakichkolwiek oszczędności w bieżących wydatkach celem pokrycia kosztów postępowania. Nie sposób oczekiwać bowiem czynienia oszczędności od osoby, której dochody wystarczają jedynie na pokrycie podstawowych potrzeb życiowych (tak też w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 grudnia 2004 r. sygn. akt OZ 890/04). Skarżąca nie dysponuje przy tym żadnymi oszczędnościami, jak wynika z jej oświadczenia. Nie posiada również rachunku bankowego.
Tym samym uznać należy, iż skarżąca wykazała, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie, a w konsekwencji zasadnym będzie przyznanie skarżącej prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 wyżej cytowanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.