Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 15 września 2014 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku C. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi C. P. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia wniosku postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
C. P. złożył w niniejszej sprawie wniosek o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Powyższy wniosek uzupełnił, składając wypełniony formularz PPF oraz pismo z dnia 11 września 2014 r.
Do wniosku dołączył kopię zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2013 (PIT- 37), kopię rachunku za energię elektryczną wraz z dowodem jego opłacenia w dniu [...] sierpnia 2014 r. (dwa miesiące po wyznaczonym terminie) oraz kopię postanowienia Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia [...] sierpnia 2014 r., sygn. akt [...].
Wnioskodawca podał, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i nie uzyskuje żadnych dochodów oraz nie ma oszczędności, bowiem zostały one wniesione aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Podniósł, że w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością "sprawuje zarząd", ale nie ma umowy o pracę ani nie pobiera wynagrodzenia.
Oświadczył, że posiada dom o powierzchni 348 m2, na działce o wielkości 1245 m2.
Na wezwanie referendarza sądowego wskazał, że nie posiada kont bankowych i lokat dewizowych, a pełniąc funkcję Prezesa Zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie może zostać zarejestrowany w urzędzie pracy.
Oświadczył, że na jego miesięczne utrzymanie składają się opłaty za energię elektryczną w wysokości 80 zł oraz koszty zakupu żywności w kwocie 400 zł.
Wnioskodawca, ustosunkowując się do wezwania o wskazanie źródeł utrzymania, podał, w piśmie z dnia 11 września 2014 r., że utrzymuje się "dzięki pomocy adwokatów". Wyjaśnił, iż "wsparcie" polega na tym, że w sytuacji, gdy pełnomocnik przyznany mu z urzędu otrzymuje wynagrodzenie od sądu, udziela mu bezzwrotnej pomocy finansowej, z uwagi na jego trudną sytuację finansową oraz wkład merytoryczny w przygotowanie pism procesowych.
Podkreślił, że sądy powszechne przyznają mu "prawo pomocy".
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Stosownie do art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), generalną zasadą postępowania sądowego jest ponoszenie przez stronę kosztów związanych z jej udziałem w sprawie. Dlatego też pomoc państwa, wyrażona w przepisach o prawie pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym, skierowana jest do osób, które albo mają bardzo niskie dochody, albo ich w ogóle nie posiadają, tj. do osób, które z uwagi na bardzo ciężką sytuację materialną, często nie mają zaspokojonych nawet podstawowych potrzeb życiowych.
Udzielenie stronie prawa pomocy jest formą dofinansowania jej z budżetu państwa, z tego względu Sąd, jako dysponent środków publicznych, odpowiedzialny za zasadność i legalność ich wydatkowania, ma obowiązek zbadania, czy strona wnioskująca o przyznanie prawa pomocy, rzeczywiście spełnia przesłanki do przyznania jej tego prawa w danej sprawie.
Prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie częściowym i obejmować zwolnienie od kosztów sądowych. Przyznanie tego prawa osobie fizycznej następuje na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 powołanej ustawy wtedy, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.