Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. J. o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 2240/06 odrzucającym skargę M. J. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie ochrony danych osobowych postanawia odrzucić skargę.
W skardze z dnia 25 lutego 2008 r., uzupełnionej następnie na wezwanie Sądu pismem z dnia 21 marca 2008 r., M. J. zażądał wznowienia postępowania w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 2240/06 zakończonej postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2007 r. odrzucającym jego skargę na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie ochrony danych osobowych
Przesłanką wznowienia postępowania przed sądem administracyjnym skarżący uczynił fakt rozpatrzenia skargi przez asesora sądowego a nie sędziego. Ponadto skarżący w piśmie precyzującym skargę podniósł, iż decyzja Generalnego Inspektora Danych Osobowych jest niezgodna z prawdą a także nie jest poparta obowiązującym prawem. Nadto powołując się na treść art. 271 ust. 2 (bez bliższego określenia aktu, z którego pochodzi powołany przepis) podkreślił, iż został pozbawiony możliwości działania - wskutek naruszenia przepisów prawa przez bank.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 271 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności:
1) jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się orzeczenia nie mogła domagać się wyłączenia lub,
2) jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana lub jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania.
Stosownie do treści art. 272 § 1 powołanej ustawy, wznowienia postępowania można żądać również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie.
W świetle art. 273 § 1 ustawy, można zaś żądać wznowienia na tej podstawie, że:
1) orzeczenie zostało oparte na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym,
2) orzeczenie zostało uzyskane za pomocą przestępstwa.
Przepis art. 273 § 2 dopuszcza żądanie wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu, natomiast art. 273 § 3 przewiduje możliwość wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia prawomocnego orzeczenia dotyczącego tej samej sprawy.
Natomiast przepis art. 280 powoływanej wyżej ustawy ustanawia obowiązek zbadania przez sąd na posiedzeniu niejawnym kwestii terminowego wniesienia skargi o wznowienie postępowania oraz oparcia jej na jednej z przedstawionych wyżej podstaw wznowienia. W przypadku uchybienia jednemu z tych wymagań sąd skargę odrzuca, w przeciwnym razie wyznacza rozprawę.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy Sąd stwierdza, iż wobec nieudzielenia przez skarżącego informacji, nie można ustalić czy skarga o wznowienie postępowania została wniesiona w terminie. Wprawdzie w piśmie precyzującym skargę skarżący wskazał, że skargę wniósł po otrzymaniu wiadomości o tym, że asesor nie ma prawa do wydawania orzeczeń, ale nie określił tego terminu. Przyjmując jednak, że wniesienie skargi o wznowienie postępowania związane jest publikacją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 października 2007 r. sygn. akt SK 7/06, stwierdzającym niekonstytucyjność przepisu art. 135 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), czyli uznającym, iż asesor w wykonywaniu powierzonych mu czynności sędziego sądu rejonowego nie jest niezawisły, wskazać należy, że orzeczenie to dotyczyło wyłącznie asesorów orzekających w sądach powszechnych, a nie administracyjnych. Ponadto Trybunał Konstytucyjny w wyroku tym orzekł również, że czynności asesorów sądowych nie podlegają wzruszeniu w trybie wznowienia postępowania sądowego.