Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2013 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku J. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku postanawia: przyznać J. P. prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
J. P. zwrócił się w niniejszej sprawie o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu.
We wniosku podał, że prowadzi sam gospodarstwo domowe, jest osobą całkowicie niezdolną do pracy, a utrzymuje się ze świadczeń z zakresu opieki społecznej.
Wskazał, że nie posiada żadnego majątku, w tym lokalu mieszkalnego. Korzysta z pokoju użyczonego przez znajomego.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie J. P., stosownie do treści art. 239 pkt 1 lit. e ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Natomiast zgodnie z art. 262 powołanej ustawy, przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Stosownie zaś do art. 245 § 1 i 3 tej ustawy, prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie częściowym i obejmować tylko ustanowienie adwokata. Przyznanie tego prawa osobie fizycznej następuje na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy wtedy, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W niniejszej sprawie skarżący wykazał, że nie posiada żadnego majątku, a utrzymuje się jedynie ze świadczeń z opieki społecznej.
W konsekwencji oznacza to, że skarżący nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem profesjonalnego pełnomocnika.
Z tych względów na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 262 i art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, postanowiono, jak w sentencji.