Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Beata Gibzińska po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M.K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi M.K. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej postanawia przyznać M.K. prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata
M.K. wraz ze skargą na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej wystąpiła o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika.
W wykonaniu zarządzenia z dnia 6 kwietnia 2018 r. przesłano skarżącej formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy PPF, celem jego wypełnienia w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Pismem z dnia 18 kwietnia 2018 r. skarżąca odesłała niewypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy wskazując, że nie jest w stanie go wypełnić, bowiem jest to zbyt skomplikowane.
W związku z powyższym pismem z dnia 8 maja 2018 r. referendarz sądowy przesłał skarżącej formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy celem jego wypełnienia, podpisania i odesłania do Sądu w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Jednocześnie pouczył o sposobie wypełnienia rubryk urzędowego formularza i wyjaśnił, że zgodnie z art. 239 § 1 pkt 1 lit. e ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.); zwanej dalej P.p.s.a., skarżąca jest ustawowo zwolniona z obowiązku uiszczania kosztów sądowych.
W odpowiedzi skarżąca nadesłała wypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy wnosząc o ustanowienie adwokata.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżąca podała, że prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Przebywa w mieszkaniu M.C. (matki), u której zajmuje jeden pokój. Oświadczyła, że nie posiada żadnego majątku oraz oszczędności. Utrzymuje się ze świadczeń pieniężnych uzyskiwanych z pomocy społecznej, tj. zasiłku okresowego z powodu bezrobocia w kwocie 317 zł miesięcznie oraz zasiłku celowego na częściowy zakup drewna opałowego i zakup lekarstw w kwocie 250 zł jednorazowo. Wskazała, że nie ponosi opłat za mieszkanie, energię, wodę i nieczystości. Podkreśliła, że w 2016 r. otrzymała od Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] 1 tonę węgla (groszku), a w 2017 r. za uzyskane środki finansowe z pomocy społecznej zakupiła 1 tonę węgla.
Do wniosku zostały dołączone kserokopie dokumentów sytuacji finansowej skarżącej.
Mając powyższe na względzie zważono, co następuje:
Stosownie do treści art. 245 § 1 i § 3 P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie częściowym i obejmować np. tylko ustanowienie adwokata. Przyznanie tego prawa osobie fizycznej następuje, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W ocenie referendarza sądowego, mając na względzie dane wykazane w formularzu PPF, jak też wynikające z dołączonych kserokopii dokumentów informacje należy uznać, że sytuacja materialna i zdrowotna M.K. jest trudna. Skarżąca jest osobą bezrobotną i niepełnosprawną w stopniu lekkim. Obecnie utrzymuje się z zasiłku pobieranego z pomocy społecznej w łącznej wysokości ok. 317 zł miesięcznie, który przeznaczany jest na codzienne utrzymanie.
W związku z powyższym w niniejszej sprawie skarżąca wykazała, że spełnia przesłanki warunkujące przyznanie jej prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Nie jest ona bowiem w stanie ponieść we własnym zakresie kosztów wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku w utrzymaniu koniecznym.
Z tych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 P.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.