Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Mierzejewska po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia K. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 586/07 odmawiającego ustanowienia adwokata oraz odmawiającego ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi K. T. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy postanawia - odrzucić zażalenie -
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 15 stycznia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 586/07 odmówił K. T. ustanowienia adwokata oraz radcy prawnego w sprawie z jej skargi na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Na powyższe postanowienie skarżąca wniosła w dniu 27 stycznia 2009 r. zażalenie. W uzasadnieniu skarżąca odniosła się jedynie do szaty graficznej nadesłanego jej odpisu zażalenia. W związku z tym, pismem z dnia 9 lutego 2009 r., doręczonym w dniu 11 lutego 2009 r., (zwrotne potwierdzenie odbioru znajduje się w aktach sprawy) Sąd wezwał K. T. do sprecyzowania zażalenia, zgodnie z treścią art. 194 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżąca złożyła w Sądzie pismo procesowe z dnia 18 lutego 2009 r., w którym wniosła o uznanie, że odpis postanowienia z dnia 15 stycznia 2009 r. nie został jej doręczony, ponieważ egzemplarz, który otrzymała nie zawiera, jej zdaniem, prawidłowych adnotacji i pieczęci sądowych. W tym samym dniu skarżąca wniosła również o przedłużenie jej terminu do sprecyzowania zażalenia, do czasu rozpatrzenia przez Sąd jej pisma procesowego z dnia 18 lutego 2009 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 194 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia. W myśl zaś art. 178 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wojewódzki sąd administracyjny odrzuca na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
W niniejszej sprawie skarżąca nie wykonała wezwania Sądu z dnia 9 lutego 2009 r.
Nie można było bowiem uznać, iż nadesłane pismo procesowe z dnia 18 lutego 2009 r. stanowi sprecyzowanie zaskarżonego postanowienia, ponieważ stanowiło ono powtórzenie zarzutów zawartych w zażaleniu dotyczących szaty graficznej doręczonego skarżącej odpisu postanowienia. Za prawidłowością tego przemawia również fakt, iż skarżąca w tym samym dniu wniosła o przedłużenie jej siedmiodniowego terminu do uzupełnienia braków zażalenia z dnia 27 stycznia 2009 r.
Odnosząc się z kolei do ww. wniosku skarżącej o przedłużenie wyznaczonego siedmiodniowego terminu należy wskazać, iż nie mógł on zostać uwzględniony, bowiem termin 7-dniowy, o którym mowa w art. 194 § 3 cytowanej ustawy jest terminem ustawowym. Co prawda ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przewiduje w art. 84 możliwość przedłużania lub skracania terminu, jednak instytucja ta ma zastosowanie dla terminów sądowych wskazanych w art. 82 cytowanej ustawy. Skoro więc cytowana ustawa nie przewiduje instytucji przedłużenia terminu ustawowego, w związku z tym brak było podstaw do procedowania w tym zakresie.
W związku z powyższym, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym, orzekł jak w sentencji.