Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2018 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku M. J. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi M. J. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku postanawia: 1. przyznać M. J. prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, 2. umorzyć postępowanie w sprawie wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 grudnia 2017 r. oddalił skargę M. J. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku. Pełnomocnik skarżącego - żona, po wydaniu wyroku złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata, który uzupełniła, składając wypełniony w imieniu męża formularz PPF.
We wniosku podała, że mąż jest osobą nieodwracalnie ciężko chorą, nie posiadają majątku ani oszczędności, a utrzymują się zasiłków, w łącznej kwocie 780 zł miesięcznie.
Wskazała, że do stałych kosztów utrzymania gospodarstwa domowego należą opłaty za mieszkanie - 150 zł, energię elektryczną - 150 zł i gaz - 50 zł, media - 87 zł oraz wydatki na leki i środki opatrunkowe - 150 zł.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie strona skarżąca, stosownie do treści art. 239 § 1 pkt 1 lit. e ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Skarżący wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych złożył w sprawie dotyczącej ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z art. 249a powołanej ustawy, jeżeli (...) rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się. Skoro zatem skarżący w tej sprawie jest zwolniony z ustawy z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych, to postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, jako zbędne, należało umorzyć.
Natomiast zgodnie z art. 262 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego, mają odpowiednie zastosowanie do stron, korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Stosownie zaś do art. 245 § 1 i § 3 tej ustawy, prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie częściowym i obejmować tylko ustanowienie pełnomocnika - radcy prawnego lub adwokata. Przyznanie tego prawa osobie fizycznej następuje na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy wtedy, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Jak wynika ze złożonego wniosku oraz akt sprawy, skarżący jest osobą ciężko chorą, całkowicie trwale niezdolną do pracy, a utrzymuje się wraz z żoną z zasiłków. W konsekwencji oznacza to, że strona wykazała, iż nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem profesjonalnego pełnomocnika bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z tych względów na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 262, art. 249a w związku z art. 239 § 1 pkt 1 lit. e i art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono, jak w sentencji.