Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung po rozpoznaniu w dniu 27 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. T. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej p o s t a n a w i a - odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi -
W dniu [...] kwietnia 2016 r. J. T. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej. Z akt administracyjnych wynika, iż skarżący odebrał zaskarżoną decyzję w dniu [...] marca 2016 r. (w aktach sprawy znajduje się ZPO podpisane przez żonę skarżącego).
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na uchybienie terminu do jej wniesienia.
Po odebraniu odpowiedzi na skargę, skarżący wniósł w dniu [...] czerwca 2016 r. do Sądu wniosek o przywrócenie terminu do złożenia przedmiotowej skargi. W uzasadnieniu wniosku oraz w piśmie uzupełniającym z dnia 1 lipca 2016 r. skarżący podał, iż przesyłkę z zaskarżoną decyzją w jego imieniu odebrała jego żona w dniu 11 marca 2016 r. Natomiast skarżący był na miesięcznym wyjeździe, w swojej rodzinnej miejscowości, gdzie opiekował się rodzicami. Korespondencję żona przekazała mu dopiero po jego powrocie w dniu 7 kwietnia 2016 r. Wtedy udał się do prawnika i wysłał skargę tak szybko, jak było to możliwe tj. 12 kwietnia 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie zaś z treścią art. 87 cytowanej ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (§ 3). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 powołanej ustawy).
W pierwszej kolejności należy wskazać, iż skarżący dochował siedmiodniowego terminu, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 87 § 1 ustawy (por. postanowienie NSA z dnia 18 listopada 2016 r. sygn. akt II OZ 1224/16).
Przechodząc do merytorycznej części oceny rozpoznawanego wniosku należy stwierdzić, iż okoliczności wskazane przez skarżącego nie uprawdopodabniają, w ocenie Sądu, braku jego winy w uchybieniu terminu. Kryterium braku winy bowiem, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przez brak winy, o jakim mowa w art. 86 § 1 cytowanej ustawy, należy rozumieć sytuacje, w których z przyczyn obiektywnie niezależnych, nawet przy zachowaniu najwyższej staranności skarżący nie miał możliwości dochowania ustawowego terminu. Przy ocenie winy lub jej braku w uchybieniu terminowi do dokonania czynności procesowej należy brać pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, ale także okoliczności świadczące o podjęciu lub niepodjęciu działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu.
Należy podkreślić, że postępowanie administracyjne w rozpoznawanej sprawie toczyło się od lipca 2015 r. W postępowaniu tym skarżący brał czynny udział, w tym złożył w dniu 27 stycznia 2016 r. odwołanie od decyzji organu I instancji i oczekiwał na jego rozpatrzenie. Zatem można stwierdzić, że skarżący mając na uwadze toczące się postępowanie administracyjne oraz swoją długą nieobecność w miejscu zamieszkania mógł ustanowić pełnomocnika, który działałby w jego imieniu, ewentualnie poinformować organ o swojej nieobecności i niemożności odbioru korespondencji. Nie dokonanie tych czynności należy potraktować jako niedochowanie staranności w prowadzeniu własnych spraw.
Konkludując, w ocenie Sądu, wskazane przez skarżącego okoliczności nie uprawdopodabniają braku jego winy w uchybieniu terminu.
Dlatego też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 86 § 1 cytowanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.