Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Olga Żurawska - Matusiak po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi [...] na postanowienie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Pismem z 24 września 2013 r. [...] (dalej jako "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia. W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Uzasadniając powyższy wniosek skarżący podniósł, że wyegzekwowanie grzywny wyrządzi znaczną szkodę w postaci zakłócenia normalnego funkcjonowania organizacji, gdyż pozbawi ją znacznej części środków finansowych, natomiast nie przyczyni się do nadania tytułowi egzekucyjnemu waloru wykonalności. Strona skarżąca wyjaśniła, że jest organizacją społeczną utrzymującą się w głównej mierze ze składek pochodzących od jej członków. Podała, że każda jednostka terenowa dysponuje tylko częścią tych składek. Skarżący wskazał również, że w planie finansowym na ten rok zostały przewidziane środki na prowadzenie postępowań sądowych, jednak nie obejmują one kosztów nieuzasadnionych grzywien. Skarżący stwierdził, że konieczność zapłacenia wysokiej grzywny uniemożliwi zrealizowanie innych, założonych wydatków, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania rodzinnych ogrodów działkowych na terenie [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. dalej jako "P.p.s.a.") po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wymieniony w powyższym przepisie katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia jest zamknięty. Ustawodawca szczegółowo i rygorystycznie wyznaczył sądowi orzekającemu w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji przesłanki orzeczenia zgodnego z roszczeniem wnioskującego, uzależniając tę możliwość od wykazania istnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
O wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji sąd administracyjny może orzec tylko, gdy stwierdzi, że wykonanie tej decyzji rodzi niebezpieczeństwo spowodowania szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (zob. np. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 grudnia 2004 r. sygn. akt GZ 138/2004.).