Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2018 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi A. K., przedstawicielki ustawowej małoletnich L. K. i K. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku postanawia: 1. przyznać A. K., przedstawicielce ustawowej małoletnich L. K. i K. K., prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego, 2. umorzyć postępowanie w sprawie wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
A. K. - przedstawicielka ustawowa małoletnich L. K. i K. K. - złożyła w niniejszej sprawie wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego.
We wniosku wskazała, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z dziećmi: córką S. S. (ur. 2000 r.), córką L. K. (ur. 2009 r.) oraz synem K. K. (ur. w 2002 r.). Podała, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, bowiem na dochód rodziny składają się w znacznej części świadczenia z pomocy społecznej. Wyjaśniła, że jest zatrudniona na ¼ etatu, bowiem z uwagi na konieczność opieki nad dziećmi, nie ma możliwości podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy i uzyskuje z tego tytułu 437,90 zł. Nadto otrzymuje dodatek mieszkaniowy w wysokości 235,90 zł oraz świadczenia na dzieci: na córkę S. - 500 zł z Funduszu Alimentacyjnego, 124 zł tytułem zasiłku rodzinnego oraz 500 zł świadczenia wychowawczego, na córkę L. - zasiłek rodzinny w wysokości 317 zł oraz świadczenie wychowawcze w wysokości 500 zł, a na syna K. - zasiłek rodzinny w kwocie 412 zł oraz świadczenie wychowawcze w wysokości 500 zł - łącznie 3.526,80 zł. Podniosła, że powyższa kwota w całości jest przeznaczana na pokrycie bieżących potrzeb. Do stałych kosztów utrzymania rodziny zaliczyła czynsz w wysokości 419,08 zł, opłaty za przedszkole - 174,30 zł, opłaty za telefon - 60 zł, opłaty za internet i telefon - 98,56 zł, opłaty za gaz - 54,29 zł, opłaty za energię elektryczną - 130,57 zł, opłaty za abonament telewizyjny - 19,99 zł, wyżywienie - 1.200 zł, ubrania - 300 zł, środki czystości - 100 zł, wydatki szkolne - 200 zł, korepetycje - 170 zł, spłata kredytów - łącznie 605 zł miesięcznie.
Oświadczyła, że oprócz mieszkania o powierzchni 36,60 m2 nie posiada żadnego majątku, ani oszczędności.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie strona skarżąca, stosownie do treści art. 239 § 1 pkt 1 lit. e ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Zgodnie z art. 249a powołanej ustawy, jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się. Skoro zatem skarżąca w niniejszej sprawie jest zwolniona z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych, to postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, jako zbędne, należało umorzyć.
Natomiast art. 262 cytowanej ustawy stanowi, że przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Stosownie zaś do art. 245 § 1 i 3 tej ustawy, prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie częściowym i obejmować tylko ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Przyznanie tego prawa osobie fizycznej następuje na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy wtedy, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Jak wynika ze złożonego wniosku oraz akt sprawy, skarżąca samotnie wychowuje troje dzieci, oprócz mieszkania o powierzchni 36,60 m2 nie posiada majątku ani oszczędności, a dochód rodziny w znacznej części składa się ze świadczeń z pomocy społecznej.
Należy więc uznać, biorąc pod uwagę obecne koszty utrzymania oraz fakt, że na dochód rodziny głównie składają się zasiłki rodzinne wraz z dodatkami, iż skarżąca wykazała, że nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem profesjonalnego pełnomocnika bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu siebie i dzieci.
Z tych względów, na podstawie art. 249a w zw. z art. 239 § 1 pkt 1 lit. e oraz art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 262 i art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono, jak w sentencji.