Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. B. na orzeczenie Wojskowej Komisji Lekarskiej [...] z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie związku stwierdzonego schorzenia ze służbą wojskową postanawia odrzucić skargę.
Wojskowa Komisja [...] w [...] orzeczeniem z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] uznała P. B. za trwale niezdolnego do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju oraz w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny - kategoria "E", grupa I.
Orzeczenie to zawierało rozpoznanie choroby, powodującej niezdolność do służby wojskowej (pkt 9.1). Jednocześnie w punkcie 11. tego orzeczenia stwierdzono, że rozpoznane schorzenie nie pozostaje w związku ze służbą wojskową.
Od powyższego orzeczenia P. B. odwołał się, podając, że schorzenie wymienione w pkt 9 ma związek ze szczególnymi warunkami i właściwościami wykonywanych obowiązków służbowych, które mogły mieć wpływ na stan jego obciążenia psychicznego. Podniósł, że starając się o przyjęcie do Szkoły Podoficerskiej [...] w [...] nie odczuwał żadnych dolegliwości, odbył szereg badań i uzyskał kategorię "A".
Wojskowa Komisja Lekarska [...] orzeczeniem z dnia [...] października 2009 r. nr [...] utrzymała w mocy zaskarżone orzeczenie.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie P. B. zakwestionował orzeczenie Wojskowej Komisji Lekarskiej [...] w części dotyczącej stwierdzenia braku związku powstałego schorzenia ze służbą wojskową. Stwierdził, że jego choroba nie ujawniłaby się, gdyby nie służba wojskowa i duże wymagania szkoły.
W odpowiedzi na skargę Wojskowa Komisja Lekarska [...] wniosła o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 stycznia 2006 r. w sprawie orzekania o inwalidztwie żołnierzy zawodowych, żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej oraz emerytów i rencistów wojskowych, a także właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. z 2006 r. Nr 12, poz. 75), wojskowe komisje lekarskie orzekają:
a) o inwalidztwie żołnierzy zawodowych, żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej oraz emerytów i rencistów wojskowych, o związku albo braku związku inwalidztwa z czynną służbą wojskową, a także o związku albo braku związku chorób i ułomności oraz śmierci z czynną służbą wojskową,
b) o niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji żołnierzy zawodowych, żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej oraz emerytów i rencistów wojskowych,
c) o zdolności do czynnej służby wojskowej żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej oraz emerytów i rencistów wojskowych,
d) w ramach kontrolnych badań inwalidów.
W dotychczasowym orzecznictwie przyjęto, iż istnieją dwie grupy orzeczeń wydawanych przez wojskowe komisje lekarskie. Zarówno w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 stycznia 1998 r. sygn. OPS 8/97, jak i w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 27 października 1999 r. sygn. akt III ZP 9/99 rozróżniono orzeczenia ustalające stan zdrowia danej osoby na potrzeby zaliczenia jej do określonej kategorii zdolności do służby wojskowej, w celu jej powołania lub przyjęcia do odbycia tej służby albo zwolnienia ze służby oraz orzeczenia ustalające schorzenia (stan zdrowia) danej osoby i ich związek ze służbą wojskową dla celów odszkodowawczych, rentowych lub zaopatrzenia emerytalnego. Wskazano przy tym, że orzeczenia ustalające związek schorzeń ze służbą nie podlegają kontroli sądowoadministracyjnej.
Skarżący w sposób wyraźny zaznaczył, zarówno w odwołaniu od orzeczenia Wojskowej Komisji [...] w [...], jak i w skardze do Sądu na orzeczenie Wojskowej Komisji Lekarskiej [...], że jest niezadowolony z rozstrzygnięcia o braku związku powstałego schorzenia ze służbą wojskową.
Zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie.
Z tych względów, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 powołanej ustawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.