Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia W. A. z dnia 24 października 2017 r. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 grudnia 2009 r. o odrzuceniu skargi W. A. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia i zmiany decyzji w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską postanawia odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 8 grudnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę W. A. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia i zmiany decyzji w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską z uwagi na nieuiszczenie wpisu sądowego od skargi. Postanowienie Sądu zakończyło zatem postępowanie w sprawie, przysługiwało od niego prawo wniesienia skargi kasacyjnej, o czym Sąd pouczył skarżącego, przesyłając odpis ww. postanowienia.
Skarżący skorzystał z tego prawa, jednak postanowieniem z dnia 19 lutego 2010 r. Sąd odrzucił skargę kasacyjną, ponieważ został sporządzona i podpisana osobiście przez skarżącego, który nie jest osobą do tego uprawnioną w świetle postanowień art. 175 P.p.s.a.
Pismem z dnia 24 października 2017 r., sprecyzowanym pismem z dnia 5 grudnia 2017 r., skarżący wniósł zażalenie na postanowienie z dnia 8 grudnia 2009 r., żądając przeprowadzenia rozprawy w celu unieważnienia postanowienia. W ocenie skarżącego w sprawie powinno być wydane postanowienie w przedmiocie odrzucenia skargi z powodu nieuiszczenia wpisu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.) - zwanej dalej P.p.s.a., od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem (art. 177 § 1 P.p.s.a.).
Podkreślić należy, że od postanowienia z dnia 8 grudnia 2009 r. przysługiwało prawo wniesienia skargi kasacyjnej, ograniczone terminie 30 dni od dnia doręczenia odpisu postanowienia. Zatem zażalenie z dnia 24 października 2017 r. od ww. postanowienia jest niewłaściwym środkiem odwoławczym, wniesionym po blisko 8 latach od dnia otrzymania odpisu tego postanowienia, stąd też należy je uznać za niedopuszczalne. O charakterze środka odwoławczego przesądził tytuł i treść pisma oraz adresat, czyli Naczelny Sąd Administracyjny.
Wyjaśnić nadto trzeba, że przedmiot postępowania wyznaczany jest przez treść zaskarżonej decyzji, postanowienia, aktu lub też czynności, bądź też przez stronę skarżącą bezczynność bądź przewlekłe prowadzenie postępowania w konkretnej sprawie. Natomiast odrzucenie skargi postanowieniem Sądu z uwagi na nieuiszczenie wpisu sądowego stanowi konsekwencję braku działań strony skarżącej pomimo wezwania Sądu, nie stanowi zaś przedmiotu (istoty) sprawy.
Dodać również należy, że wobec wniesienia niewłaściwego i spóźnionego środka odwoławczego od postanowienia z dnia 8 grudnia 2009 r. pismo skarżącego datowane na 16 stycznia 2018 r. z żądaniem wyznaczenia terminu posiedzenia jawnego w przedmiocie unieważnienia ww. postanowienia z dnia 8 grudnia 2009 r. nie może odnieść skutku procesowego.
Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.