Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Wojciech Wiktorowski po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego P. B. z dnia 22 stycznia 2014 r. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi E. B. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ze skargi na przetwarzanie danych osobowych postanawia: przyznać radcy prawnemu P. B. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 240 zł tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy oraz kwotę 55,20 zł stanowiącą 23 % stawkę podatku od towarów i usług.
W dniu 23 stycznia 2014 r. radca prawny P. B. - pełnomocnik z urzędu E. B. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy.
Jednocześnie pełnomocnik oświadczył, że koszty udzielonej pomocy prawnej nie zostały pokryte w całości lub w części.
W myśl zaś art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej dalej jako ppsa, wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Wynagrodzenie przyznaje wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu określonym w przepisach art. 258-261 ppsa.
Z akt sprawy wynika, że wyznaczony przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w W., jako pełnomocnik z urzędu E. B., radca prawny brał udział w postępowaniu, a tym samym dokonał czynności, której koszt ponosi Skarb Państwa według zasad określonych w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 490 ze zm.).
Otóż w myśl § 14 ust. 2 pkt 1 lit. "c" tego rozporządzenia, stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji, w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna ani decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego, wynosi 240 zł.
Do tej kategorii spraw należy także sprawa ze skargi E. B. Oznacza to zatem, że w niniejszej sprawie wynagrodzenie radcy prawnego ustanowionego z urzędu wynosi 240 zł.
Natomiast stosownie do treści § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia, w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Z tych względów, uznano, że pełnomocnikowi należało przyznać wynagrodzenie za zastępstwo prawne w kwocie 240 zł podwyższając powyższą kwotę o stawkę podatku od towarów i usług w oparciu o art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 ze zm.) w zw. z powołanym § 2 ust. 3 cyt. rozporządzenia.
Wobec powyższego, na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 i art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono, jak w sentencji.