Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. R. o wstrzymanie wykonania decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w sprawie ze skargi G. R. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zwrotu równowartości kosztów nauki żołnierza pełniącego służbę kandydacką, zwolnionego ze służby postanawia odmówić wstrzymania wykonania decyzji.
Pismem z dnia 22 czerwca 2009 r. G. R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Rektora - Komendanta [...] z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zwrotu równowartości kosztów nauki żołnierza pełniącego służbę kandydacką, zwolnionego ze służby. G. R. w ww. piśmie zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu przedmiotowego wniosku, postanowieniem z dnia 23 lipca 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 988/09, odmówił wstrzymania wykonania decyzji, uznając, że skarżący nie uprawdopodobnił, aby wykonanie zaskarżonej decyzji mogło spowodować wystąpienie jednej z przesłanek dopuszczalności wstrzymania jej wykonania.
Pismem z dnia 05 sierpnia 2009 r. G. R. wniósł zażalenie na przedmiotowe postanowienie.
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu ww. zażalenia, postanowieniem z dnia 23 września 2009 r. sygn. akt I OZ 888/09 uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.
W ww. postanowieniu Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że Sąd mając wątpliwości co do możliwości uiszczenia przez skarżącego należnej kwoty, winien był wezwać stronę do przedłożenia oświadczenia i dokumentów potwierdzających jego rzeczywisty stan majątkowy i finansowy oraz wyjaśniających czy skarżący posiada pracę lub ewentualne oszczędności, uznając, że bez uzupełnienia oświadczenia i ewentualnego uzyskania dokumentów niemożliwe było właściwe dokonanie oceny wniosku strony w kontekście zaistnienia przesłanek z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - dalej: ppsa. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przedwcześnie przyjął, że skarżący nie uprawdopodobnił w wystarczającym stopniu, iż wykonanie zaskarżonej decyzji Ministra Obrony Narodowej spowoduje, że zaistnieje niebezpieczeństwo ziszczenia się przesłanek wskazanych w art. 61 § 3 ppsa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Zgodnie zaś z art. 61 § 3 ppsa sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 ww. ustawy).
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji musi zawierać uzasadnienie powodów, dla których Sąd winien postanowić o wstrzymaniu jej wykonania. Oznacza to, że obowiązek uprawdopodobnienia istnienia przesłanek z powyższego przepisu spoczywa na wnioskodawcy, a nie na Sądzie. Sąd jedynie ocenia, czy w istocie podane przez stronę okoliczności wskazują na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu skarżący winien tak określić ewentualną szkodę, by Sąd mógł stwierdzić, w oparciu o konkretne dane, że jej wielkość może być znaczna, a skutki wykonania decyzji trudne do odwrócenia.