Wiesław Jakubiec - referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym kolejnego wniosku J. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w J. z dnia .... w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 16 października 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy. Wniesione przez skarżącego zażalenie postanowieniem z dnia 27 listopada 2014 r. sygn. akt II OZ 1273/14 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wskazując, że skarżący nie wykazał w dostateczny sposób, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Na ponowne wezwanie Sądu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w wysokości 300 zł skarżący w dniu 12 stycznia 2015 r. złożył na urzędowym formularzu nowy wniosek o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego wskazując w uzasadnieniu, iż utrzymuje się z "bezumownego odszkodowania" w wysokości 700 zł i prowadzi gospodarstwo domowe z "drugą" żoną. Wśród posiadanych składników majątkowych skarżący wymienił "nieukończony pawilon handlowy" o pow. 88, 80 m2.
W piśmie z dnia 23 lutego 2015 r. wnioskodawca oświadczył, że nie posiada żadnej umowy najmu lokalu, nie prowadzi działalności gospodarczej, jego nowa żona nie posiada konta bankowego a z byłą żoną od czternastu lat toczy spór sądowy o podział majątku (sprawa nie jest zakończona prawomocnie). Dodał, że jego obecna żona nie wyraża zgody na ujawnienie swojego majątku, a on sam mam obecnie problemy zdrowotne.
Prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym - zwanej dalej p.p.s.a. (t.j. z 2012 r. Dz. U. poz. 270)).
Zaznaczyć należy, iż w niniejsze sprawie w bardzo niedawno Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznawała już tożsamy wniosek skarżącego (postanowienie z dnia 27 listopada 2014 r.) zgadzając się ze stanowiskiem wyrażanym przez tut. Sąd, że skarżący nie wykazał spełnienia przesłanek do przyznania mu prawa pomocy.
Ponadto warunkiem do uwzględnienia kolejnego wniosku strony w przedmiocie prawa pomocy musi być stwierdzenie, iż od chwili wydania poprzedniego orzeczenia w tym zakresie uległa zmianie (na niekorzyść) sytuacja finansowa i majątkowa wnioskodawcy. Na osobie wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, które ze zmienionych okoliczności uzasadniałyby obecnie przyznanie takiej osobie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. W niniejszej sprawie taki warunek nie został spełniony, bowiem aktualny wniosek nie tylko jest powtórzeniem poprzedniego wniosku, ale nawet jest bardziej lakoniczny w swej treści. Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien być sporządzony w sposób rzetelny, powinny znaleźć się w nim wszelkie informacje niezbędne do oceny sytuacji majątkowej wnioskodawcy i okoliczności te -na żądanie Sądu- winny być należycie udokumentowane (art. 255 p.p.s.a.). W niniejszej sprawie wnioskodawca (mimo wezwania Sądu) nie wyjaśnił i nie udokumentował wielu istotnych okoliczności, które mogą kształtować jego sytuację finansową, np. nie przedłożył dokumentu potwierdzającego wysokość dochodu ("bezumowne odszkodowanie") uzyskiwanego przez siebie i swoją żonę; nie przedstawił sytuacji majątkowej oraz finansowej swoje żony prowadzącej z nim gospodarstwo domowe (skarżącemu wielokrotnie w tej i w innych jego sprawach wyjaśniano, że samo posiadanie umowy o rozdzielności majątkowej nie zwalnia go z przedstawienia ww. okoliczności dotyczących jego żony, nawet jeśli ona sama nie wyraża zgody na ich ujawnienie); nie przedłożył aktualnych wyciągów z wszystkich posiadanych przez siebie rachunków bankowych za ostatnie dwa miesiące, w szczególności tego na które wpływa jego dochód z tytułu tzw. bezumownego odszkodowania (praktycznie brak operacji na rachunku którego wyciąg wnioskodawca przedłożył świadczy, że akurat on co do zasady na prawdę z niego nie korzysta); nie złożył do akt dokumentu potwierdzającego wysokość swojego zadłużenia 59000 zł (o których zawsze wspominał we wcześniejszych wnioskach, nie wyjaśnił co w takim razie stało się z tym zadłużeniem); nie złożył również deklaracji podatkowych za rok 2014 czy kserokopii ostatniej strony z księgi przychodów i rozchodów lub innego dokumentu z którego wynikałaby wysokość przychodów uzyskiwanych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i rodzaj ponoszonych kosztów (skarżący twierdzi, że nie prowadzi działalności a z CEIDG wynika, że ma status "aktywny"); nie przedłożył dokumentu potwierdzającego wysokość uzyskiwanego dochodu w postaci "odszkodowania", wskazanie z jakiego tytułu je otrzymuje i dlaczego kwota ta uległa zmniejszeniu (na 700 zł) w porównaniu do tej którą deklarował w swoich wcześniejszych wnioskach (1.400 zł); nie wyjaśnił dlaczego nie zlikwidował dotychczas działalności gospodarczej skoro przyczyną zawieszenia prowadzonej działalności gospodarczej jest brak środków pieniężnych (m.in. na składkę do ZUS); nadto nie określił i nie udokumentował wysokości swoich niezbędnych, aktualnych, miesięcznych wydatków; nie wskazał na jakim etapie jest sprawa podziału majątku (o dużej wartości) z byłą żoną; nie wyjaśnił co stało się z dotychczas wykazywanymi przez niego składnikami majątkowymi: mieszkaniem o pow. 50, 60 cm2 oraz działkami: o pow. 253 m2 i 137 m2; nie określił z jakich źródeł czerpał dotychczas środki na pokrycie kosztów sądowych w innych sprawach toczących się przed tut. Sądem, w tym na opłacenie wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika np. w sprawie o sygn. akt II SA/Wr 385/06 i II SAB/Wr 49/11; nie wyjaśnił dlaczego nie korzysta aktualnie ze wsparcia osób trzecich lub pomocy społecznej (choć we wcześniejszych wnioskach wskazywał, że korzysta np. z pomocy finansowej swoich sióstr); nie wskazał dlaczego nie rejestruje się jako osoba bezrobotna lub nie czyni starania o uzyskania świadczenia rentowego; nie wyjaśnił pod jakim adresem znajduje się posiadany przez niego pawilon handlowy czy jest on już ukończony i użytkowany, a jeśli tak to przez kogo i do prowadzenia jakiej działalności służy oraz jakie skarżący czerpie z tego tytułu korzyści.