Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędziowie : Asesor WSA Ewa Kamieniecka Asesor WSA Alojzy Wyszkowski /sprawozdawca/ Protokolant: Marzena Korokowska po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego postanawia umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne
E. S. złożył skargę w niniejszej sprawie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. nr [...] uwzględniającą w całości skargę i uchylającą własną decyzję z dnia [...] nr [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w P. Z. z dnia [...] roku nr [...] i przekazującą sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze po otrzymaniu odpisu skargi na decyzję z dnia [...] r. nr [...] uwzględniło w całości zarzuty podniesione przez skarżącego w skardze i wydało decyzję [...] na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym ( Dz. U. Nr 74, póz. 368 ze zm.) oraz art. 2 ust. l pkt 2, art. 4 ust. l i art. 31 ust. l i 4 ustawy z dnia 29.11.1990r. o pomocy społecznej. Zgodnie art. 38 ust. 2 powołanej ustawy organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może uwzględnić skargę w całości do dnia wyznaczenia przez Sąd terminu rozprawy.
Na tej podstawie Kolegium Odwoławcze przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji wskazując, że błędnie przyjęto w decyzji organu I i II instancji kwoty przekazywane przez E. S. na konto Komornika Sądowego na poczet alimentów, które podlegają odliczeniu od dochodu, co było podstawą odmowy przyznania zasiłku okresowego. Organ II instancji przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia wskazał organowi I instancji, że przy rozpatrywaniu sprawy należy wziąć pod uwagę sytuację materialną, zdrowotną, rodzinną oraz dochodową E. S. jak i przepisy prawa materialnego na podstawie których przyznawane jest świadczenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje
Postępowanie w niniejszej sprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe.
Zgodnie z obowiązującym w dniu wydania zaskarżonej decyzji art. 38 ust. 2 powołanej ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może uwzględnić skargę w całości do dnia wyznaczenia przez Sąd terminu rozprawy. Według zaś poglądu Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonego w podjętej w składzie 7 sędziów uchwale tego Sądu z dnia 20.03.2000r. sygn. OPS 16/99 (ONSA 2000/3/94) organ odwoławczy, który wydał decyzję ostateczną zaskarżoną do Sądu administracyjnego jest właściwy do uwzględnienia skargi na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy o NSA. Decyzja wydana na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy o NSA, jako wydana przez organ odwoławczy, zastępuje zaskarżoną do sądu decyzję i jest ostateczną. Przepis ten zawiera samodzielne upoważnienie organu administracji publicznej do weryfikacji m.in. rozstrzygnięć (decyzji, postanowień) zapadłych w postępowaniu administracyjnym. A zatem powyższy przepis upoważnia organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, do uwzględnienia skargi w całości i do wydania rozstrzygnięcia. Na podstawie powyższego przepisu organ dokonał weryfikacji wydanego rozstrzygnięcia.
Organ odwoławczy wydaną decyzją na podstawie art. 38 ust. 2 powołanej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym uwzględnił w całości skargę, uchylając własną decyzję z dnia [...] r. nr [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...] r. Nr [...], przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy przez organ administracji I i II instancji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wydało decyzję z dnia [...] nr [...], która została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, skargę zaś rozpatrzono wyrokiem z dnia 28.07.2005 r. sygn. akt IV SA/Wr 23/04. Wobec tego faktu wydanie wyroku w niniejszej sprawie stało się zbędne.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd orzekł jak w sentencji.