Wojewódzki Sąd Administracyjny we W w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Mieczysław Górkiewicz po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi M K na postanowienie D Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii we W z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania od decyzji o wymierzeniu kary pieniężnej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Pismem z dnia 27 lutego 2012 r. strona skarżąca zwróciła się o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Uzasadniając swój wniosek wskazała, że wykonanie "decyzji" może doprowadzić do powstania nieodwracalnych lub też trudnych do odwrócenia następstw. Ewentualne uwzględnienie skargi skutkować będzie - zdaniem skarżącej - wyeliminowaniem z obrotu prawnego decyzji wydanej z naruszeniem prawa i procedur. Skarżąca podkreśliła ponadto, że zapłacenie przez nią kary pieniężnej narazi prowadzoną przez nią działalność na zachwianie gospodarki finansowej zakładu. Na przystosowanie zakładu do wymogów unijnych zaciągnęła kredyt, co wiąże się z uciążliwościami spowodowanymi z jego spłatą. Zatem w ocenie skarżącej realizacja decyzji wydanej z rażącym naruszeniem prawa oraz procedur może spowodować trudne do odwrócenia dla niej skutki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 tej samej ustawy, sąd może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczna decyzja administracyjna, czy postanowienie korzysta z domniemania zgodności z prawem i podlega wykonaniu.
Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym m. in. w postanowieniu NSA z dnia 20 grudnia 2004 r. (sygn. akt GZ 138/2004), podstawową przesłanką wstrzymania wykonania zarówno decyzji, jak i postanowienia - zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. - jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taki uszczerbek (majątkowy lub niemajątkowy), który nie będzie mógł być usunięty przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego surogat w postaci sumy pieniężnej nie przedstawiałby znaczenia dla skarżącego, albo gdyby zachodziło zagrożenie życia lub zdrowia.
Wypada nadto podkreślić, że nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 lutego 2009 r. (sygn. akt II FSK 136/09) przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub przymusowy zaistnienia takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. Wykonalność dotyczy zatem aktów zobowiązujących, które ustalają dla ich adresatów nakazy zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony. Cechy tej nie mają z kolei akty odmowne, jak również te z konstytutywnych aktów uprawniających, które nie wymagają żadnych działań ze strony uprawnionych podmiotów dla spowodowania określonego w nim stanu faktycznego lub prawnego.