Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. w przedmiocie zarzutów dotyczących postępowania egzekucyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor WSA Olga Białek po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. O. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia 14 listopada 2008 r. Nr [...] w przedmiocie zarzutów dotyczących postępowania egzekucyjnego postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Starosta O. - działając za pośrednictwem radcy prawnego - zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu opisane w sentencji postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. utrzymujące w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. z dnia 9 października 2008 r. Nr [...], uwzględniające część zarzutów poniesionych w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym "wyłączenia z użytkowania obiektów budowlanych, zlokalizowanych na działce nr [...], AM-1, obręb W. gmina D. oraz opróżnienia ww. obiektów", nie uiszczając przy tym wpisu stałego w kwocie 100 zł.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Według przepisu art. 230 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm) - zwanej dalej u.p.p.s.a. - od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. W myśl § 2 przywołanego przepisu, pismami o których mowa w § 1 są skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania.

Zgodnie z przyjętymi zasadami proceduralnymi nieuiszczenie wpisu traktowane jest jako szczególny rodzaj braku formalnego skargi, którego stwierdzenie obliguje Sąd do wezwania skarżącego do jego usunięcia przez zapłatę wpisu w podanej kwocie, w ustawowym terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Przedstawiona zasada doznaje jednak pewnego ograniczenia w przypadku, gdy pismo wnoszone jest przez profesjonalnego pełnomocnika. W myśl art. 221 przywołanej wyżej ustawy, pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. Wpis stały pobiera się zaś we wszystkich sprawach w których przedmiotem zaskarżenia nie są należności pieniężne (art. 231 powoływanego aktu). Dodać należy, że według przepisu art. 220 § 1 zdanie pierwsze, na skutek pisma, od którego nie wpłynęła należna opłata, sąd nie może podjąć żadnej czynności.

W niniejszej sprawie przedmiotem zaskarżenia nie są należności pieniężne zatem skarga podlega opłacie stałej. Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.) wpis stały bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu lub czynności na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, egzekucyjnym i zabezpieczającym wynosi 100 zł. Taka też opłata, po myśli art. 221 u.p.p.s.a. powinna być - bez wezwania Sądu - uiszczona przez profesjonalnego pełnomocnika w terminie jaki dopuszczalny jest dla złożenia danego pisma - w tym przypadku dla skargi (por. postanowienie SN z dnia 16 maja 1969 r., IIICRN 136/69, LEX nr 6505; postanowienie SN z dnia 25 września 1970 r., III CZP 58/70, OSNCP 1971, Nr 9, poz. 146).

Wskazać przy tym trzeba, że na mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 marca 2006 r. (sygn. akt SK 11/05) z dniem 17 marca 2006 r. utracił moc obowiązującą przepis § 5 ust. 2 wskazanego wyżej rozporządzenia w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowił, że wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego, uiszcza się na wezwanie, w sposób określony w ust. 1,po przekazaniu skargi sądowi. Jak orzekł Trybunał treść tego przepisu pozostawała w sprzeczności z art. 221 u.p.p.s.a., z którego jednoznacznie wynika, że w sprawach pism wnoszonych do sądu przez adwokatów lub radców prawnych istnieje z mocy samego prawa obowiązek jednoczesnego uiszczenia opłaty stałej pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania lub jego odrzucenia. W konsekwencji z datą ogłoszenia wyroku Trybunału obowiązek uiszczenia należnej opłaty bez wezwania dotyczył również wpisu stałego od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego do sądu pierwszej instancji.

Na podstawie akt sprawy można ustalić, że pełnomocnik skarżącego, któremu strona udzieliła pełnomocnictwa do prowadzenia tej sprawy przed sądem (zastępstwa w sprawie), nie uiścił w terminie właściwym dla wniesienia skargi, należnej kwoty wpisu stałego a tym samym uchybił wymogowi formalnemu, ustanowionemu dla pism wnoszonych przez profesjonalnego pełnomocnika. Wobec nie wykonania ciążącego na reprezentującym stronę pełnomocniku obowiązku, Sąd uznając, że skarga nie została należycie opłacona - zgodnie z powołanym wyżej art. 221 w związku z art. 220 § 3 u.p.p.s.a - zobowiązany był do jej odrzucenia.

Mając powyższe na względzie orzeczono, jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1