Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mieczysław Górkiewicz, po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2004r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. R. i A. R. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 19 listopada 2001r. Sygn. akt II SA/Wr 2032/2001 p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd odrzucił skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Ś. z dnia [...]Nr [...]w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu ul. K. w Ś., albowiem z naruszeniem art. 101 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 1996r. nr 13, poz. 74) skarżący nie wezwali właściwego organu do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia. Odpisy postanowienia zostały doręczone skarżącym w dniach [...] i [...], zaś w dniu [...]doręczono im ponadto odpis odpowiedzi Rady Miejskiej w Ś. na skargę.
W dniu [...]skarżący złożyli skargę o wznowienie postanowienia z powodu "pozbawienia strony możności działania, tu: przedstawienia nowych faktów dowodowych, których strony nie mogły powołać z winy organu". W uzasadnieniu skargi podnieśli, że wprawdzie nie wezwali Rady do usunięcia naruszenia prawa, lecz nastąpiło to z winy tejże Rady, która polegała na uniemożliwieniu im zapoznania się z treścią podjętej uchwały. O istocie naruszenia ich prawa przez omawianą uchwałę dowiedzieli się dopiero z treści decyzji z dnia [...], natomiast z samą uchwałą zapoznali się dopiero w dniu [...] i w dniu [...]. wezwali Radę do usunięcia naruszenia prawa.
Jak wiadomo Sądowi urzędowo, skarżący w dniu [...]wnieśli do tut. Sądu skargę o uchylenie omawianej uchwały po doręczeniu im w dniu [...] pisma Rady informującego o nieuwzględnieniu wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Skarga o wznowienie podlegała odrzuceniu.
Rozpoznanie tej skargi nastąpiło w oparciu o ustawę z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 - dalej w skrócie p.s.a.) zgodnie z art. 103 ustawy z dnia 30.08.2002r. - Przepisy wprowadzające (Dz. U. Nr 153, poz. 1271). W myśl art. 271 pkt 2 p.s.a. można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności, jeżeli strona wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania, zaś zgodnie z art. 273 § 2 p.s.a. także w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Według art. 277 p.s.a. skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzymiesięcznym liczonym od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania od dnia, w którym strona dowiedziała się o orzeczeniu.
Zgodnie z art. 280 § 1 p.s.a. sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia, zaś z braku jednego z tych wymagań odrzuca wniosek.
Skarga w nin. sprawie niewątpliwie nie opiera się na ustawowych podstawach wznowienia.
Powołane przez skarżących okoliczności faktyczne oraz środki dowodowe dotyczące niemożności wezwania Rady do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia zgodnie z art. 101 ust. 1 powołanej ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) powstały po wniesieniu skargi w sprawie sygn. akt II SA/Wr 2032/2001, a nawet po wydaniu zaskarżonego postanowienia, zatem albo nie zostały wykryte w rozumieniu art. 273 § 2 p.s.a. (wykrycie odnosi się do faktów lub dowodów istniejących przed datą zaskarżonego orzeczenia, lecz stronie nieznanych i dopiero odkrytych po przegraniu sprawy), albo nie mogłyby w żaden sposób mieć wpływu na treść zaskarżonego postanowienia. Wymaga wyjaśnienia, że wezwanie o którym mowa w art. 101 ust. 1 cyt. ustawy powinno być zgodnie z treścią tego przepisu złożone przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego, w przeciwnym razie zawsze (niezależnie od przyczyn braku wezwania) jego brak wywołuje odrzucenie skargi, natomiast wezwanie to może być złożone w każdym czasie, zaś uprzednie odrzucenie skargi z powodu jego braku nie stanowi przeszkody do rozpoznania przez sąd administracyjny kolejnej skargi wniesionej w terminie (patrz aktualne nadal poglądy prawne zawarte w uchwale NSA sygn. akt FPS 1/98 z dnia 4.05.1998r. ONSA 1998 z. 3, poz. 78 lub w uchwale SN sygn. akt III AZP 9/95 z dnia 8.06.1995r. OSNA 1995 nr 20, poz. 243). Było ponadto oczywiste, że skarżący nie byli w poprzednim postępowaniu pozbawieni możności działania, które zresztą nigdy nie pozostaje w związku z niemożnością przedstawienia nowych faktów dowodowych, jak pisze w skardze.
Z treści nowej skargi, która będzie podlegała osobnemu rozpoznaniu, wnika dochowanie przez skarżących wskazanej przesłanki dopuszczalności w postaci terminu do jej wniesienia i w tej sprawie skarżący powinni realizować swój interes prawny w zaskarżeniu uchwały. Natomiast w postępowaniu wywołanym skargą o wznowienie nie mogli skarżący w żaden sposób odwrócić skutku procesowego braku uprzedniego wezwania Rady, już powstałego w dacie wniesienia skargi w poprzedniej sprawie, w postaci niedopuszczalności tej skargi. Zaskarżone postanowienie jedynie stwierdzało istnienie tego skutku procesowego. Wymaga na zakończenie wskazania, że "ustawowa podstawa wznowienia" w rozumieniu art. 280 § 1 p.s.a. odnosi się nie do abstrakcyjnie ujętej podstawy w kształcie ustanowionym w art. 271-274 p.s.a., lecz dotyczy podstawy skonkretyzowanej okolicznościami danej sprawy, zaś badaniu przez sąd podlega teoretyczna zdolność takiej twierdzonej przez stronę podstawy do uwzględnienia skargi. Skoro powołane w skardze podstawy nie mogły w żaden sposób naruszyć prawidłowości zaskarżonego postanowienia, należało zgodnie z art. 280 § 1 p.s.a. orzec jak na wstępie.