Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Siedlecka po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 7 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi kasacyjnej J. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 lipca 2012 r. w przedmiocie oddalenia skarg J. J. i K. J. na uchwałę Rady Miasta O. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie scalania i podziału nieruchomości położonych w O., obręb R., w rejonie ulicy W.-K. postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 lipca 2012 r. w przedmiocie oddalenia skarg J. J. i K. J. na uchwałę Rady Miasta O. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie scalania i podziału nieruchomości położonych w O., obręb R., w rejonie ulicy W.-K. został skarżącemu J. J. doręczony wraz z uzasadnieniem w dniu 24 września 2012 r. (dowód doręczenia: k. 116 akt). Skarżący J. J. został wówczas pouczony o przysługujących mu środkach zaskarżenia (odpis pouczenia: k. 115 akt).
Pismem z dnia 18 grudnia 2012 r. (data złożenia w Sądzie: 20.12.2012 r.) J. J. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną od opisanego na wstępie wyroku. Zarzucił, że dokonany podział nieruchomości narusza jego interes prawny, a działka nie spełnia warunków budowlanych, nie ma dostępu do drogi, a przez jej środek przebiega linia elektryczna. Oświadczył, że nie zgadza się na przyłączenie działki nr 136 do działki nr 23. Stwierdził, że zaskarżony wyrok narusza przepisy postępowania i prawo materialne, co miało istotny wpływ na wynik sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
W myśl art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270: dalej: p.p.s.a.) skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Zgodnie z art. 177 § 1 p.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Stosownie do przepisu art. 175 § 1 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Przepisu tego nie stosuje się, jeżeli skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka (art. 175 § 2 p.p.s.a.). Natomiast w myśl art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
W niniejszej sprawie skarga kasacyjna jest niedopuszczalna z dwóch zasadniczych powodów: po pierwsze została wniesiona po upływie terminu, a po drugie została sporządzona osobiście przez skarżącego, który nie jest adwokatem lub radcą prawnym, ani innym uprawnionym podmiotem, o którym mowa w art. 175 p.p.s.a. Jak już powiedziano, wyrok z dnia 31 lipca 2012 r. wraz z uzasadnieniem doręczono skarżącemu w dniu 24 września 2012 r. (poniedziałek), co oznacza, że 30-dniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął z dniem 24 października 2012 r. (środa). Niewątpliwie skarga kasacyjna złożona w dniu 20 grudnia 2012 r. jest w tym wypadku wniesiona z uchybieniem ustawowego terminu do dokonania tej czynności. Nadto, jak wynika z akt postępowania, wnoszący skargę kasacyjną nie jest osobą uprawnioną w myśl art. 175 p.p.s.a. do sporządzenia skargi kasacyjnej, co oznacza, iż skarga kasacyjna złożona w dniu 20 grudnia 2012 r. jest niedopuszczalna.
Niezależnie od powyższego należy jeszcze wskazać, że przytoczenie podstaw kasacyjnych polega na wskazaniu, czy strona skarżąca zarzuca naruszenie prawa materialnego, czy naruszenie przepisów postępowania, czy też oba naruszenia łącznie. Nie wystarczy natomiast samo powtórzenie treści art. 174 p.p.s.a. (czego w istocie wnoszący skargę kasacyjną w niniejszej sprawie dokonał), lecz konieczne jest wskazanie konkretnych przepisów naruszonych przez sąd, z podaniem numeru artykułu, paragrafu, ustępu, punktu oraz innych jednostek redakcyjnych (por. postanowienie NSA z dnia 8 marca 2004 r., FSK 41/04, ONSAiWSA 2004, nr 1, poz. 9). Zdaniem Sądu skarga kasacyjna złożona w dniu 20 grudnia 2012 r. nie odpowiada również tym wymogom, co także czyni ją niedopuszczalną.
Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.