Zażalenie na postanowienie WSA we Wrocławiu w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Gminy M. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectwa S. w Gminie M.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 28 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia A. spółka jawna na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 listopada 2017 r. w sprawie ze skargi A. spółka jawna na uchwałę Rady Gminy M. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectwa S. w Gminie M. postanawia: odrzucić zażalenie.

Uzasadnienie

Z protokołu rozprawy przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu z dnia 21 listopada 2017 r. wynika, że w jej trakcie Sąd postanowił: 1) zobowiązać pełnomocnika skarżącego do przedłożenia decyzji o pozwoleniu na budowę elektrowni wiatrowej; 2) odpis pisma złożonego na rozprawie przesłać stronie przeciwnej i zobowiązać do ustosunkowania się do niego; 3) odroczyć rozprawę.

Pismem nadanym w dniu 28 listopada 2017 r. skarżąca spółka - zastępowana przez pełnomocnika będącego radcą prawnym - wniosła pismo zatytułowane "Odwołanie od orzeczenia Przewodniczącego wydanego w toku rozprawy". Spółka powołując się na art. 114 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zakwestionowała zobowiązanie jej do przedłożenia decyzji o pozwoleniu na budowę elektrowni wiatrowej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Przede wszystkim należy powiedzieć, że zarządzenia wydawane przez przewodniczącego składu orzekającego w toku rozprawy mają na celu jej sprawne i prawidłowe przeprowadzenie. Wynika to wprost z art. 98 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), który stanowi, że przewodniczący otwiera, prowadzi i zamyka posiedzenia, udziela głosu, zadaje pytania, upoważnia do zadawania pytań i ogłasza orzeczenia. W myśl art. 114 p.p.s.a. od orzeczeń przewodniczącego wydanych w toku rozprawy strony mogą odwołać się, do czasu zamknięcia rozprawy, do sądu orzekającego. Literalna wykładnia powyższych przepisów wskazuje na to, że zarządzenia przewodniczącego nie dotyczą przeprowadzenia dowodów uzupełniających z dokumentów, bowiem zgodnie z art. 106 § 3 p.p.s.a. dowody takie przeprowadza sąd.

Z tego względu analiza wniesionego przez stronę skarżącą środka zatytułowanego "Odwołanie od orzeczenia Przewodniczącego wydanego w toku rozprawy" (z powołaniem się na art. 114 p.p.s.a.) musi prowadzić do wniosku, że pełnomocnik spółki zmierzał do zakwestionowania zarządzenia przewodniczącego, które nie istnieje. Kwestionowane przez skarżącą spółkę zobowiązanie do przedłożenia określonego dokumentu nie miało bowiem formy zarządzenia przewodniczącego, ale jest postanowieniem Sądu. Zatem wniesione przez pełnomocnika skarżącej spółki odwołanie zmierza do uchylenia zarządzenia przewodniczącego, które nie istnieje. Taka sytuacja procesowa sama w sobie przesądza o niedopuszczalności wniesionego środka zaskarżenia.

Niemniej, dążąc do wszechstronnego zbadania wniesionego środka zaskarżenia i mając na względzie ekonomikę postępowania, Sąd zakwalifikował środek zaskarżenia wniesiony w dniu 28 listopada 2017 r. przez skarżącą spółkę jako zażalenie na postanowienie Sądu wydane w toku rozprawy w dniu 21 listopada 2017 r.

Przechodząc zatem do rozpoznania wniesionego zażalenia wskazać należy, że zgodnie ze wspomnianym art. 106 § 3 p.p.s.a. sąd może z urzędu lub na wniosek stron przeprowadzić dowody uzupełniające z dokumentów, jeżeli jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie spowoduje nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie. W myśl art. 106 § 5 p.p.s.a. do postępowania dowodowego, o którym mowa w § 3, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. Natomiast z art. 236 k.p.c. wynika, że o przeprowadzeniu dowodu decyduje sąd w formie postanowienia. Postanowienie takie wpisywane jest do protokołu rozprawy i nie wymaga spisywania odrębnej sentencji. W świetle art. 194 § 1 p.p.s.a. nie budzi przy tym wątpliwości, że postanowienie sądu wydane na podstawie art. 236 k.p.c. w związku z art. 106 § 3 i § 5 p.p.s.a. nie podlega zaskarżeniu zażaleniem.

W tym stanie rzeczy wniesione przez skarżącą spółkę zażalenie na postanowienie Sądu jest niedopuszczalne i podlega odrzuceniu na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.

Strona 1/1