Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis po rozpoznaniu w dniu 30 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku strony skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą we W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr SKO [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Pismem z dnia 20 lipca 2018 r. strona skarżąca wniosła zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia
21 czerwca 2018 r. sygn. akt II SA/Wr 327/18 w przedmiocie odrzucenia skargi z powodu nieuzupełnienia w terminie braków formalnych. Wraz z zażaleniem skarżąca wniosła wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że pod adresem, pod którym znajduje się siedziba Spółki mieści się kilka firm. Listonosz doręczając listy notorycznie myli się co do osoby lub podmiotu będącego adresatem korespondencji. Skarżąca wyjaśniła, że osobami umocowanymi do odbioru pism w jej imieniu są jedynie członkowie zarządu Spółki, którzy nie odebrali osobiście ani wezwania do usunięcia braków formalnych skargi, ani postanowienia w przedmiocie odrzucenia skargi. Skarżąca wskazała, że nie zatrudnia pracowników. Członek zarządu spółki dowiedział się o wydanym postanowieniu w dniu 16 lipca 2018 r., w którym pismo zostało podrzucone pod drzwi biura Spółki, prawdopodobnie przez osobę, która bez umocowania odebrała korespondencję i nie przekazała jej Spółce. Z treści pisma oraz dołączonego postanowienia skarżąca dowiedziała się, że już w dniu 21 maja 2018 r. sąd wzywał ją do usunięcia braków formalnych skargi poprzez złożenie dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania skarżącej.
Wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu skarżąca złożyła wydruk z Krajowego Rejestru Sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zasadą wynikającą z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm., dalej p.p.s.a.), jest bezskuteczność czynności podjętej w postępowaniu sądowym przez stronę po upływie terminu. Jednakże w sytuacji, gdy strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Warunkami skuteczności takiego wniosku jest złożenie go w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, spowodowanie dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego, równoczesne ze złożeniem wniosku dokonanie uchybionej czynności oraz uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 2 oraz art. 87 § 1, § 2 i § 4 p.p.s.a.) Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie, co oznacza, że brak jednej z nich skutkuje odmową przywrócenia uchybionego terminu.
W niniejszej sprawie skarżąca składając przedmiotowy wniosek dochowała siedmiodniowego terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. oraz dokonała uchybionej czynności, tj. wraz z wnioskiem uzupełniła brak formalny skargi. Nie uprawdopodobniła natomiast braku winy w uchybieniu terminu.
Zgodnie z dyspozycją art. 86 § 1 p.p.s.a. warunkiem do przywrócenia uchybionego terminu jest uprawdopodobnienie, że strona nie dokonała czynności w terminie bez swojej winy. W orzecznictwie niejednokrotnie podkreśla się, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wówczas, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy (por. postanowienie NSA z dnia 23 czerwca 2010r., sygn. akt I OZ 465/10). Przywrócenia uchybionego terminu nie uzasadniają niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, czy też nieznajomość prawa (por. postanowienie NSA z dnia 5 lipca 2013r., sygn. akt I OZ 55/13 oraz z dnia 8 lipca 2008r., sygn. akt II OZ 712/08 - dostępne na www.cbois.nsa.gov.pl).