Wiesław Jakubiec - referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym kolejnego wniosku A. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej W. z dnia ... w przedmiocie wyrażenia zgody na udzielenie bonifikaty w wysokości 99 % od ceny sprzedaży nieruchomości postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 26 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie całkowitym. Postanowieniem z dnia 6 listopada 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I OZ 967/14) oddalił zażalenie wnioskodawcy złożone na ww. postanowienie.
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w wysokości 300 zł wnioskodawca złożył ponownie na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata wskazując w uzasadnieniu, że w stosunku do poprzedniego wniosku pojawiła się nowa okoliczność- założył konto bankowe. Nadto ponownie poinformował, że samotnie prowadzi gospodarstwo domowe i nie posiada żadnych dochodów oraz majątku.
W piśmie z dnia 2 stycznia 2015 r. wnioskodawca wyjaśnił, że kolejną okolicznością faktyczną zmieniającą jego sytuację na gorszą jest zakwalifikowanie go w grudniu 2014 r. przez Powiatowy Urząd Pracy do III kategorii osób bezrobotnych. Dodał, że jego wydatki na utrzymanie wynoszą około 500 zł i pokrywane są przez jego rodziców, przy czym - według skarżącego- pomoc finansowa udzielana mu przez nich w ciągu ostatnich 5 lat nie przekroczyła kwoty 9.637 zł. Dodał, że środki na wspólną działalność naukową otrzymuje od współpracowników naukowych z innych uczelni, a "na obecnym etapie postępowania jeszcze nie zna źródła pozyskania środków na zakup działku przy ul. Św.A., bowiem postępowanie dotyczy jedynie sytuacji prawnej".
Przesłanką do uwzględnienia kolejnego wniosku strony o przyznanie prawa pomocy może być jedynie stwierdzenie, iż od chwili wydania poprzedniego orzeczenia w tym przedmiocie uległa zmianie (na niekorzyść) sytuacja finansowa i majątkowa wnioskodawców. Co więcej- jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 27 sierpnia 2013 r., I OZ 712/13, www.orzeczenia.nsa.gov.pl- Sąd nie ma obowiązku przy kolejnym wniosku zajmować się w ogóle ponownie oceną tych samych okoliczności i argumentów przedstawionych już we wcześniejszym wniosku. Przy czym chodzi tu o nowe, niekorzystne zdarzenia, które nie zostały zawinione przez wnioskodawcę, tylko są następstwem niekorzystnego zbiegu okoliczności. To na osobie skarżącego ciąży obowiązek wykazania, które ze zmienionych okoliczności uzasadniały obecnie przyznanie skarżącemu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Według skarżącego pojawiły się takie dwie nowe okoliczności, a w pozostałym zakresie jego sytuacja materialna nie uległa zmianie. Podkreślić jednak należy, że przedstawione przez skarżącego okoliczności (założenie konta bankowego i zakwalifikowanie go przez PUP do III profilu pomocy dla osób bezrobotnych) nie mogą stanowić podstawy do uwzględnienia wniosku, ponieważ są one następstwem zawinionego postępowania skarżącego. Wnioskodawca skoro nie posiada środków finansowych nie potrzebował zakładać rachunku bankowego, a jeśli już była taka pilna życiowa konieczność- to istnieją na rynku oferty banków, w których rzeczywiście konta są bezpłatne (nie są naliczane żadne opłaty) w przeciwieństwie do banku skarżącego. Z kolei zakwalifikowanie skarżącego przez Powiatowy Urząd Pracy do III profilu pomocy dla osób bezrobotnych to efekt dotychczasowego postępowania skarżącego, który od wielu lat świadomie unika jakiejkolwiek aktywizacji zawodowej (nie podejmuje ofert, nie korzysta ze szkoleń) i w ten sposób trwale wykluczył się z rynku pracy. Zaznaczyć przy tym należy, że każdą z powyższych okoliczności skarżący -jeśliby tylko chciał- to może niezwłocznie odmienić, np. rozwiązując umowę o rachunek bankowy czy budząc w sobie motywację do podjęcia pracy. Wnioskodawca nie wykazał, że istnieją jakieś przeciwwskazania (np. schorzenia) uniemożliwiające mu podjęcie pracy, a mimo to od 1993 r. (z niewielkim tylko przerwami) cały czas zabiega jedynie o to aby rejestrować się jako osoba bezrobotna. W ocenie Sądu skarżący nie czyni w ogóle starań aby zmienić swoją sytuację życiową (tj. usamodzielnić się, uzyskać źródło dochodu [choćby z prac dorywczych] itd.).