Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Siedlecka po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi w sprawie ze skargi B.M. na uchwałę Rady Miejskiej w L. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta L. postanawia oddalić wniosek.
Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę B.M. na uchwałę Rady Miejskiej w L. z dnia [...] r. (Nr [...]) w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta L..
Pismem z dnia 10 czerwca 2015 r. B.M. po raz kolejny złożyła skargę na powyższą uchwałę składając jednocześnie wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu pełnomocnik skarżącej wskazał, że uchybienie terminu wynikało z nieznajomości przez skarżącą skomplikowanych przepisów regulujących wnoszenie skargi w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012, poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a - jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Warunkami skuteczności takiego wniosku jest: złożenie go w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, spowodowanie dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego, równoczesne ze złożeniem wniosku dokonanie uchybionej czynności oraz uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 i § 2 oraz art. 87 § 1, § 2 i § 4 p.p.s.a.). Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie, co oznacza, że brak jednej z nich skutkować musi odmową przywrócenia terminu. Spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie (art. 88 p.p.s.a.).
Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym (art. 86 § 1 p.p.s.a.).
Zważyć nadto należy, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie w przypadku gdy strona w sposób przekonujący uzasadni brak swojej winy (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek; Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005r, s.219). Brak winy należy z kolei oceniać mając na względzie wszystkie okoliczności danej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych lekkim niedbalstwem (T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska; Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz; Warszawa 2005, s. 333).
W niniejszej sprawie skarżąca jako przesłankę zasadności wniosku o przywrócenie terminu przywołała nieznajomość przepisów regulujących postępowanie w sprawie zaskarżania do sądu administracyjnego uchwał z zakresu administracji publicznej. W ocenie sądu okoliczności te w sposób obiektywny nie uzasadniają przywrócenia terminu, które powinno mieć charakter wyjątkowy. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku zachowania terminu do dokonania czynności procesowej można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody niedającej się przezwyciężyć (por. postanowienie NSA z dnia 20 września 2013 r., sygn. akt I OZ 794/13, CBOSA). Tym samym - jak zauważa Naczelny Sąd Administracyjny - nieznajomość prawa nie może być uznana za okoliczność uprawdopodobniającą brak winy w uchybieniu terminu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2012 r., sygn. akt II OZ 135/12). Ponadto, w orzecznictwie przyjmuje się, że braku winy w uchybieniu terminu nie usprawiedliwia subiektywna ocena skarżącego dotycząca niejasności lub niezrozumienia konstrukcji bądź sposobu obliczania terminów, gdyż strona mogła w trakcie biegu terminów skorzystać z profesjonalnej pomocy prawnej.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.