Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz po rozpoznaniu w dniu 12 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. sp. z o.o. z/s w L. na postanowienie Wojewody D. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wywłaszczenia nieruchomości postanawia I. odrzucić skargę; II. odmówić przyznania stronie skarżącej prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Skarga do sądu administracyjnego może być skutecznie wniesiona, jeżeli odpowiada wymaganiom określonym w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.". Zgodnie z art. 46 § 1 pkt 1 P.p.s.a. każde pismo strony powinno zawierać oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników. Zgodnie zaś z art. 46 § 3 P.p.s.a. do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo lub jego wierzytelny odpis, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który w danej sprawie nie złożył jeszcze tych dokumentów przed sądem. Wymaga jednoczesnego podkreślenia, że osoby prawne działają w procesie przez organ albo osoby uprawnione do działania w jej imieniu. W przypadku spółki z o.o. jest nim zarząd, który reprezentuję spółkę w sądzie i poza sądem. Pełnomocnik umocowany do działania w jej imieniu ma obowiązek dołączyć do akt sprawy dokument potwierdzający uprawnienie osoby udzielającej mu pełnomocnictwa do reprezentacji spółki. Do takich dokumentów należy m.in. wyciąg z Krajowego Rejestru Sądowego. Strona może wykazać swoją legitymację do reprezentowania spółki również na podstawie innych dokumentów. Istotne jest to, że tego typu dokumenty powinny zostać doręczone sądowi przy pierwszej czynności procesowej, bez względu na okoliczność ich złożenia w postępowaniu administracyjnymi czy podatkowym. Usunięcie braków formalnych skargi w powyższym zakresie następuje w trybie art. 49 § 1 P.p.s.a., który stanowi, że jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Jeżeli pismem tym jest skarga, przewodniczący wzywa stronę do jej uzupełnienia lub poprawienia w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Zgodnie zaś z art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.
W rozpoznawanej sprawie zarządzeniem z dnia 19 lipca 2016 r. wezwano pełnomocnika strony skarżącej - adwokata M.M. - do usunięcia braków formalnych skargi poprzez złożenie pełnomocnictwa lub jego uwierzytelnionego odpisu do działania w imieniu strony skarżącej przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi oraz dokumentu lub jego uwierzytelnionego odpisu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej, tj. wyciągu z KRS - w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisów zarządzeń pod rygorem odrzucenia skargi. Odpis zarządzenia doręczono pełnomocnikowi strony skarżącej w dniu 8 sierpnia 2016 r.. Ze zwrotnego potwierdzenia jego odbioru wynika, że przesyłkę odebrał upoważniony pracownik. Zakreślony termin siedmiodniowy do usunięcia braków formalnych skargi upłynął w dniu 16 sierpnia 2016 r.. Pomimo prawidłowego doręczenia wezwania pełnomocnik strony skarżącej nie usunął braków formalnych skargi. Stąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. należało skargę odrzucić jako niedopuszczalną.
Podstawę orzeczenia w punkcie drugim stanowi art. 247 P.p.s.a., zgodnie z którym prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Jak podkreśla się w orzecznictwie, art. 247 P.p.s.a. wprowadza samodzielną, negatywną przesłankę przyznania stronie prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Prawo to nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi, co oznacza, że ocena w tym przedmiocie dokonywana jest w oderwaniu od sytuacji materialnej strony. Stwierdzenie przez sąd, że w sprawie zachodzi sytuacja oczywistej bezzasadności skargi, skutkuje odmową przyznania prawa pomocy (postanowienie NSA z dnia 30 września 2014 r., sygn. akt II OZ 998/14, publ. LEX nr 1530922). Oczywista bezzasadność skargi zachodzi, gdy przepisy prawa jasno i jednoznacznie, bez konieczności dokonywania głębszej analizy prawnej, wykluczają możliwość uznania żądania skarżącego.
W ocenie Sądu skarga jest oczywiście bezzasadna, ponieważ nie uzupełniono w terminie braków formalnych skargi. Stąd na podstawie art. 247 P.p.s.a. orzeczono jak w punkcie drugim sentencji.