Wiesław Jakubiec - referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym kolejnego wniosku D. i M. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia z kosztów sądowych w sprawie ze skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Prawomocnym postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2009 r. referendarz sądowy, po rozpoznaniu wniosku skarżących o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, odmówił przyznania im prawa pomocy we wskazanym zakresie podnosząc, że skarżący nie wykazali, że ich sytuacja finansowa i majątkowa uniemożliwia im poniesienie kosztów postępowania. W dniu 15 czerwca 2009 r. skarżący uiścili należny wpis sądowy od skargi w wysokości 100 zł.
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia w wysokości 100 zł skarżący złożyli na urzędowym formularzu kolejny wniosek o przyznanie im prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych wskazując, że łączny ich dochód wynosi 2.453 zł netto. Wśród posiadanych składników majątkowych wymienili udziały we własności działek gruntu o łącznej pow. 2.500 m2.
W piśmie z dnia 16 maja 2010 r. wnioskodawcy oświadczyli, że spłacają kredyt, nie korzystają z pomocy finansowej opieki społecznej ani osób trzecich. Dodali, że posiadane przez nich udziały ww. nieruchomości wynoszą po 1/4.
Wniosek o przyznanie prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie. Przesłanką do uwzględnienia kolejnego wniosku strony o przyznanie prawa pomocy może być tylko stwierdzenie, iż od chwili wydania poprzedniego orzeczenia w tym przedmiocie uległa zmianie (na niekorzyść) sytuacja materialna skarżących. To na wnioskodawcach ciążył obowiązek wskazania takich zmienionych okoliczności i wykazania, że te zmienione okoliczności uzasadniałyby obecnie przyznanie skarżącym prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W niniejszej sprawie taki warunek nie został spełniony, bowiem skarżący takiego rodzaju okoliczności w ogóle nie wskazali. Oceniając obiektywnie treść aktualnego wniosku stwierdzić należy, że sytuacja wnioskodawców uległa nawet poprawie. Skarżący nie mają nikogo na utrzymaniu, a uzyskiwany przez nich dochód miesięczny netto zwiększył się i wynosi aktualnie 2. 453 zł (poprzednio była to kwota 2.195 zł). Przypomnieć należy, że skarżący uiszczali już koszty sądowe tak w niniejszej sprawie, jak i w innych zainicjowanych przez siebie postępowaniach. W opinii Sądu osiągane przez wnioskodawców ich miesięczne dochody są wystarczające aby sfinansować zarówno ich niezbędne wydatki (których zresztą - mimo wezwania- nie określili i nie udokumentowali), jak i wpis sądowy od zażalenia w wysokości 100 zł (jedynego zresztą aktualnie kosztu sądowego).
Podkreślić należy, że skarżący- pomimo, że wielokrotnie w tej i w innych licznych swoich sprawach prowadzonych przed tutejszym Sądem byli do tego wzywani- nadal nie udokumentowali wysokości swoich wydatków; nie wykazali także wskazywanego we wniosku faktu swojego zadłużenia (kredyt) i jego wysokości; nie udowodnili dlaczego nie mogą sfinansować kosztów sądowych ze źródła (pomoc finansowa swoich dorosłych dzieci) z którego czerpali oraz czerpią środki na pokrycie kosztów sądowych (np. wcześniejszych opłat sądowych) w tym i w innych postępowaniach sądowoadministracyjnych, jak i z których pokrywają wydatki związane z budową swojego domu.